Αλλαγή πλεύσης του Ιστολογίου “ΡΟΔΟΣυλλέκτης”

Το Ιστολόγιο του ΡΟΔΟΣυλλέκτη, απευθύνεται σε όσους αγαπούν τον τόπο τους… εδώ είναι λοιπόν και περιμένει τα δελτία για τις εκδηλώσεις και τις δράσεις των Πολιτιστικών Συλλόγων αλλά και ότι αφορά τον τόπο μας – ακόμα και την πολιτική… Το Email μας είναι: r.telxinas@yahoo.gr

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

Οδοιπορικό σε όλα τα χωριά της Ρόδου!!

Γνωρίστε τα χωριά της Ρόδου.
Η Ρόδος είναι ένα νησί της Ελλάδας που βρίσκεται στο νοτιοανατολικό Αιγαίο. Βρίσκεται περίπου 350 χλμ νοτιοανατολικά της Αθήνας και 18 χλμ νοτιοδυτικά της Τουρκίας. Με έκταση 1.400,684 χλμ2 είναι το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων και το τέταρτο σε σειρά ολόκληρης της χώρας, μετά την Κρήτη, την Εύβοια και τη Λέσβο. Διαθέτει ακτογραμμή μήκους 253 χλμ και το υψηλότερο σημείο της είναι η κορυφή του όρους Αττάβυρος σε ύψος 1.215 μ. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο πληθυσμός του νησιού ανέρχεται σε 115.490 κατοίκους, γεγονός που καθιστά τη Ρόδο το τρίτο πολυπληθέστερο ελληνικό νησί, μετά την Κρήτη και την Εύβοια.
Στο βορειοανατολικό άκρο του νησιού βρίσκεται η πρωτεύουσα του, η πόλη της Ρόδου, που με πληθυσμό περίπου 55.000 κατοίκους αποτελεί και το μεγαλύτερο οικισμό του. Εντός των ορίων της πόλης της Ρόδου, βρίσκεται η Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, μια από τις καλύτερα διατηρημένες μεσαιωνικές πόλεις του κόσμου, η οποία έχει ενταχθεί, από το 1988, στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Στο νησί λειτουργούν τμήματα του Πανεπιστημίου Αιγαίου και πιο συγκεκριμένα: το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, το Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού και το Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών.
Οι σημαντικότερες θρησκευτικές γιορτές είναι το προσκύνημα στον Άγιο Φανούριο (27 Αυγούστου), τον προστάτη του νησιού της Ρόδου, της Παναγιάς της Κρεμαστής (15 Αυγούστου), της Παναγιάς Τσαμπίκας (8 Σεπτεμβρίου), τουΑγίου Σουλά (30 Ιουλίου) στο χωριό Σορωνή, της Παναγιάς Σκιαδενής(Σάββατο του Λαζάρου - Κυριακή του Θωμά) στο χωριό Μεσαναγρός, τηςΠαναγιάς Υψενής (23 Αυγούστου) στη Λάρδο και της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου) στο χωριό Απόλλωνα.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα «Καποδίστριας» η Ρόδος χωριζόταν στους παρακάτω δήμους:
Δείτε φωτογραφίες και κείμενο ΕΔΩ: http://rokar-rokar.blogspot.gr/2011/10/blog-post_8858.html
Δήμος Αρχαγγέλου
Ο Δήμος Αρχαγγέλου ήταν ένας από τους δέκα δήμους στους οποίους διαιρεούνταν διοικητικά η
 Ρόδος, την περίοδο που ίσχυσε το πρόγραμμα Καποδίστριας. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Ρόδου. Βρισκόταν στα ανατολικά του νησιού και συνόρευε με τους δήμους Καλλιθέας, Καμείρου και Λινδίων. Ο δήμος αποτελούνταν από τρία δημοτικά διαμερίσματα και είχε συνολικό πληθυσμό 7.779 κατοίκους. Έδρα του δήμου ήταν ο Αρχάγγελος. Στην περιοχή που καταλάμβανε ο δήμος Αρχαγγέλου βρίσκεται το διάσημο μοναστήρι της Ρόδου, της Παναγίας της Τσαμπίκας.
Στον δήμο περιλαμβάνονταν τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμοί:
  1. Δ.δ. Αρχαγγέλου [ 5.752 ]
Η κωμόπολη του Αρχαγγέλου βρίσκεται στη νήσο Ρόδο. Είναι κτισμένη στα κεντρικά ανατολικά
παράλια της νήσου, σε υψόμετρο 160 μ., εσωτερικά του ομώνυμου όρμου. Ψηλότερο βουνό της περιοχής είναι ο Χέλανδρος (507 μ.) όπου εδράζει και το εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία.
Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία καθώς και με την αγγειοπλαστική. Στους νεότερους χρόνους ασχολούνται και με την επεξεργασία των αγροτικών προϊόντων.
Στον Αρχάγγελο υπάρχουν 2 νηπιαγωγεία, 2 δημοτικά σχολεία, ενώ λειτουργεί ημερήσιο και νυκτερινό γυμνάσιο, ημερήσιο και νυκτερινό λύκειο καθώς και επαγγελματικό λύκειο (Ε.Π.Α.Λ.)
Το 1971 αριθμούσε 3.056 κατοίκους, το 1981 έφθασε τους 4.164 κατοίκους στην απογραφή (του 2001) αριθμούσε 5.500 ενώ στην τελευταία απογραφη του 2011 τους 5.476
  • το Μοναστήρι η Παναγιά Τσαμπίκα [ 25 ]
Η Παναγιά η Τσαμπίκα είναι μονή της Ρόδου. Βρίσκεται στην ανατολική ακτή του νησιού κοντά στο χωριό Αρχάγγελος. Αποτελείται από την παλαιά και την νέα μονή, που ονομάζονται από τους ντόπιους «η Ψηλή» και η «η Χαμηλή», αντιστοίχως. Η παλαιά μονή βρίσκεται στην κορυφή λόφου, πάνω από την ομώνυμη παραλία, ενώ η νέα βρίσκεται χαμηλότερα κοντά στην εθνική οδό που ενώνει τον Αρχάγγελο με την πόλη της Ρόδου. Η μονή γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο, στο Γενέσιον της Θεοτόκου, ενώ πλήθος πιστών εορταστών συρρέουν από όλες τις μεριές του νησιού.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/03/blog-post.html
  • τα Στεγνά [ 227 ]
Το ακαταμάχητο θέρετρο του Στεγνά, μόλις μισό χιλιόμετρο μακριά από το χωριό Αρχάγγελος και 29 χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου, ​​
απευθύνεται σε όσους επιθυμούν να ξεφύγουν από την καθημερινότητα. Ένα όμορφο παραδοσιακό χωριό ατμόσφαιρα περιβάλλει τον πανέμορφο κόλπο του Στεγνά.Έχει εκπληκτική θέα στη θάλασσα με κρυστάλλινα νερά ανάμεσα στα απόκρημνα βουνά. Η παραλία Στεγνά απτελείται από ένα μεγάλο τμήμα άμμου και οδηγεί σε ένα μικρό λιμανάκι. Προσφέρει όλες τις συνήθεις εγκαταστάσεις: ξαπλώστρες, ομπρέλες, καθώς και μια σειρά από θαλάσσια σπορ. Ο κόλπος προσελκύει εκδρομείς για να να απολαύσουν τα ήρεμα νερά της. Αν ψάχνετε για ένα σημείο στην παραλία για να διασκεδάσετε και να χαλαρώσετε, η παραλία Στεγνά είναι το ιδανικό μέρος για εσάς!  
  1. Δ.δ. Μαλώνος [ 1.096 ]
Το χωριό Μαλώνα είναι μόλις 38km από την πόλη της Ρόδου και βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του νησιού. Πήρε το όνομά του από την αρχαία λέξη Μηλεών, που σημαίνει τόπος με οπωροφόρα δέντρα.
Σήμερα, είναι η κοιλάδα των πορτοκαλιών της Ρόδου, και παράγει τόνους πορτοκάλια και μανταρίνια ποιότητας.

Το γραφικό αυτό χωριουδάκι βρίσκεται μεταξύ των δύο ποταμών, του Χα και του Πλατανερός, που είναι ξηροί το καλοκαίρι -όπως συμβαίνει με όλα τα ποτάμια στη Ρόδο- και με ροή κατά τους χειμερινούς μήνες. Η Μαλώνα  βρίσκεται μεταξύ του μεγαλύτερου χωριού του νησιού, Αρχάγγελος -με επαρκή εμπορικό τομέα- και της ήσυχης περιοχής του χωριού Μάσσαρι.
Η Μαλώνα είναι ευτυχώς ακόμα ανέγγιχτη από τον τουρισμό, γεγονός που απευθύνεται σε πολλούς τουρίστες και ντόπιους που επιθυμούν να εξερευνήσουν ένα αυθεντικό ελληνικό χωριό, μακριά από το πλήθος και το θόρυβο της πόλης. Τα χαρακτηριστικά μικρά ορθογώνια σπίτια, διακοσμημένα με παραδοσιακά στολίδια και χρώματα στο εσωτερικό, με όλη την οικογένεια που συγκεντρώθηκε για ένα σπιτικό γεύμα γύρω από ένα αναμμένο τζάκι, είναι μια χαρακτηριστική σκηνή από το σημερινό τρόπο ζωής σε αυτό το χωριό.
Τα προς το ζην των κατοίκων του χωριού βασίζονται κυρίως σε γεωργικές δραστηριότητες, με κάποια κτηνοτροφία. Εκτός από τα νόστιμα, γλυκά, σαν ζάχαρη, εσπεριδοειδή που παράγει, το χωριό διαθέτει επίσης εκατοντάδες στρέμματα ελαιώνων τα οποία παράγουν εξαιρετικής ποιότητας ελιές και λάδι. Μαζί με τα εσπεριδοειδή, οι ελιές και το λάδι μπορούν να βρεθούν σε τοπικές λαικές αγορές σε όλη τη Ρόδο.
Η Μαλώνα, όπως και άλλα μέρη του νησιού, έχασε ένα σημαντικό αριθμό κατοίκων της για τη μετανάστευση σε δύο φάσεις, η πρώτη 1910-1920 και η δεύτερη στη δεκαετία του ’50. Οι περισσότεροι κάτοικοι έφυγαν για την Αμερική και την Αυστραλία. Μερικοί, από τότε, έχουν επαναπατριστεί, αλλά η πλειοψηφία επέλεξε να παραμείνει εκεί όπου η οικογένεια τους μεγάλωσε και αναπτύχθηκε.
Ως αποτέλεσμα, πολλά σπίτια στην Μαλώνα έχουν μείνει κενά για χρόνια. Ωστόσο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζεται από τους ξένους οι οποίοι έχουν μεταβεί στη Ρόδο για να αγοράσουν κάποιο ακίνητο στην Μαλώνα, με σκοπό την εγκατάστασή τους. Ο χαλαρός ρυθμός της ζωής στην Μαλώνα είναι αρκετά ελκυστικός για τους ξένους που έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους σε μεγάλες και αγχωτικές αστικές πόλεις.
Αυτή η παραδοσιακή και αγροτική ζωή του χωριού Μαλώνα, “τίθεται σε μόνιμη έκθεση“  με την ολοκλήρωση του Μουσείου Αγροτικής, Πολιτιστικής και Λαογραφικής Κληρονομιάς Ρόδου Το σπίτι της γιαγιάς Τσαμπίκας.
Κείμενο: grandmashouse.gr
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_806.html  
  • το Χαράκι [ 119 ]
Προσεγγίζοντας την παραλία του Χαρακιού παρατηρεί κανείς παιδιά να ψάχνουν κοχύλια στα
βότσαλα της παραλίας, ζευγάρια να ρεμβάζουν στη θάλασσα από τα μπαλκόνια των ενοικιαζόμενων δωματίων, ηλιοκαμένες μητέρες να κάνουν βόλτα με τα καροτσάκια. Αυτός ο ελκυστικός κόλπος προσφέρει αδιαμφισβήτητα οικογενειακή ατμόσφαιρα. Οι κύριοι επισκέπτες αυτής της παραλίας είναι τουρίστες που νοικιάζουν δωμάτια κοντά στην παραλία, αλλά και οικογένειες ντόπιων που φέρνουν μαζί τους τις ομπρέλες τους και προτιμούν το κεντρικό τμήμα της παραλίας όπου δεν υπάρχει χρέωση. Το δεξί τμήμα της παραλίας έχει μεγάλα βότσαλα, ενώ το αριστερό άμμο. Εάν επιλέξετε να κολυμπήσετε στο τέλος της δεξιάς πλευράς, θα απολαύσετε τη θέα του κάστρου του Φαρακλού. Κατά μήκος του δρόμου με τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, θα βρείτε παντοπωλεία, καφετέριες και ένα πρακτορείου ξένου τύπου.
  1. Δ.δ. Μασάρων
Τα Μάσαρη (Τοπική Κοινότητα Μασάρων - Δημοτική Ενότητα ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ), ανήκουν στον δήμο ΡΟΔΟΥ της Περιφερειακής Ενότητας ΡΟΔΟΥ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.
Η επίσημη ονομασία είναι “τα Μάσαρη”. Έδρα του δήμου είναι η Ρόδος και ανήκουν στο γεωγραφικό διαμέρισμα Νησιών Αιγαίου Πελάγους.
Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, τα Μάσαρη ανήκαν στο Τοπικό Διαμέρισμα Μασάρων, του πρώην Δήμου ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ του Νομού ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ.
Τα Μάσαρη έχουν υψόμετρο 31 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 36,1753397985 και γεωγραφικό μήκος 28,0707728924. 
Δήμος Ατταβύρου
Ο Δήμος Ατταβύρου ήταν ένας από τους δέκα δήμους στους οποίους διαιρεούνταν διοικητικά η Ρόδος, την περίοδο που ίσχυσε το πρόγραμμα Καποδίστριας. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Ρόδου. Βρισκόταν στα ανατολικά του νησιού και συνόρευε με τους δήμους Νότιας Ρόδου, Καμείρου και Λινδίων. Καταλάμβανε μία περιοχή μεταξύ του όρους Αττάβυρος και του Καρπάθιου πελάγους. Ο δήμος αποτελούνταν από πέντε δημοτικά διαμερίσματα και είε συνολικό πληθυσμό 3.225 κατοίκους. Έδρα του δήμου ήταν ο Έμπωνας.
Στον δήμο περιλαμβάνονταν τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμοί:
  1. Δ.δ. Έμπωνα [ 1.451 ]
Το χωριό Έμπωνα, ίσως να μη χαρακτηρίζεται απο γραφική αρχιτεκτονική ομορφιά, εντούτοις, αποτελεί μια από τις πιο δημοφιλείς επιλογές για μια βόλτα στην ενδοχώρα του νησιού, αφου συνδυάζει δείγματα λαογραφίας, ζωντανή ατμόσφαιρα και ανθρώπους και καλό φαγητό.

Πρόκειται για ένα πολύ ζωντανό χωριό καθ'ολη τη διάρκεια του χρόνου, με πολυάριθμες ταβέρνες οι οποίες προσελκύουν τους λάτρεις του πεντανόστιμου ντόπιου κρέατος. Εδώ βρίσκονται τα περισσότερα αμπέλια. Πράγματι, αν επισκεφθείτε το χωριό την περίοδο του θέρους θα δείτε οτι οι δρόμοι είναι γεμάτοι καλάθια με σταφύλια και στις αυλές είναι απλωμένες σταφίδες που ξεραίνονται κάτω απο τον ήλιο.
Στην επίσκεψή σας στο μεγαλύτερο οινοποιείο του χωριού (Emery), μπορείτε να λάβετε μέρος στην ξενάγηση καθώς και να δοκιμάσετε διάφορα κρασιά. Υπάρχουν και 3 πιο παραδοσιακά οινοποιεία στην περιοχή, τα οποία ανήκουν σε ντόπιους παραγωγούς (οι κύριοι Κουνάκης, Αλεξανδρής και Μερκούρης) όπου μπορείτε να πάρετε μια γεύση απο τις τοπικές ποικιλίες και φυσικά, τη σούμα, ένα τοπικό δυνατό αλκοολούχο ποτό σαν το ρακί.
Η Έμπωνα προσφέρει επίσης μια πληθώρα λαογραφικών δειγμάτων. Περιπλανηθείτε στα μικρά δρομάκια, παρατηρήστε τις πολύχρωμες, χειροποίητες φλοκάτες, επισκεφθείτε το Λαογραφικό Μουσείο και μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το πεντανόστιμο κρέας σε μια ταβέρνα. Κατά την καλοκαιρινή περίοδο, είναι πολύ πιθανό να συναντήσετε και κάποια χορευτική ομάδα, ντυμένη με τις παραδοσιακές φορεσιές.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_1320.html
  • το Μανδρικό [ 235 ]
Το Μανδρικό (ή Μαντρικό) είναι ένας όμορφος οικισμός, επίνειο του χωριού Έμπωνα, της πανέμορφης Ρόδου.
Απόσταση από Ρόδο 42 χλμ.
Το όνομα του, προέρχεται από τα πολλά μαντριά που είχε η περιοχή.
Μανδρικό σημαίνει χώρος περιφραγμένος, ειδικά διαμορφωμένος για σταύλους ζώων. Σημαίνει ακόμη ελαιοτριβείο και κλειστός χώρος.
Σήμερα, το χωριό Μανδρικό αποτελείται από γεωργούς, ποιμένες, που παράγουν πολλά γεωργικά προϊόντα.
 Πολλά οπωροκηπευτικά, ντομάτες, αγγούρια και πιπεριές, παράγονται στη γόνιμη αυτή κοιλάδα, χάρη στη φιλοπονία και νοικοκυροσύνη των κατοίκων του οικισμού.
Επίσης, στο χωριό, υπάρχουν πολλά θερμοκήπια.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2010/06/blog-post.html
  1. Δ.δ. Αγίου Ισιδώρου
Ο Άγιος Ισίδωρος είναι χωριό της νήσου Ρόδου, που υπάγεται διοικητικά στο Δήμος Ατταβύρου.
Βρίσκεται στους νότιους πρόποδες του Ατταβύρου όρους και πήρε το όνομά του από την ομώνυμη εκκλησία, που δεσπόζει στην πλατεία του χωριού.
Το χωριό είναι ορεινό και παραδοσιακό γεωργικό. Οι λίγοι κάτοικοι ασχολούνται με εποχιακές καλλιέργειες.
Στα αρχαιολογικά αξιοθέατα της περιοχής περιλαμβάνονται το Ιερό της Αρτέμιδας (4ος - 3ος αιώνας π.Χ.) που πιθανολογείται ότι βρίσκεται στη θέση της μονής του Αγίου Ιωάννη του Αρταμίτη, καθώς και η ίδια η μονή (10ος αιώνας), που είναι μεταβυζαντινός ναός χτισμένος στη θέση προγενέστερου. Η Μονή Αρταμίτη με την ονομαστή βιβλιοθήκη της, υπήρξε κατά το Μεσαίωνα χώρος θεολογικής και πνευματικής θαλπωρής σε δύσκολες εποχές, σύμφωνα με γραπτές πηγές.
Στα δυτικά του χωριού, στη θέση Αγρός, είναι η Εφταβήματη, ερείπια μεγάλης βυζαντινής εκκλησίας.
Είναι δυνατή η ανάβαση στον Αττάβυρο από μονοπάτι. Στην ευρύτερη περιοχή δημιουργούν τοπία ιδιαίτερου κάλλους οι φυσικές πηγές Σουλουντράνια, Γιεργιές, Κουμπουνού, Μύλος.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2008/12/blog-post_7490.html
  1. Δ.δ. Κρητηνίας [ 606 ]
Η ιστορία της πηγάζει από την αρχαιότητα. Κατά την ελληνική μυθολογία, ο Αλθαιμένης, πρωτότοκος
υιός του Κατρέα, εγγονού του Μίνωα, βασιλιά της Κρήτης, επειδή ο χρησμός του είπε ότι θα σκοτώσει τον πατέρα του, φεύγει από την Κρήτη, έρχεται στην Ρόδο και αποικεί την Κρητηνία. Νοσταλγούσε όμως τον τόπο του και γι’ αυτό έφτιαξε στο βουνό Αττάβυρος ένα ναό προς τιμήν του Ατταβύριου Διός. Ονομαστά αγάλματα του ναού αυτού λέγεται πως ήταν δύο χρυσές αγελάδες.
Αρχικά, ο οικισμός ήταν παραθαλάσσιος (στην τωρινή θέση Κάμιρος Σκάλα), αλλά κατά τα μεταβυζαντινά χρόνια μεταφέρθηκε πιο ορεινά, για περισσότερη ασφάλεια από τους πειρατές. Ο αρχαίος οικισμός τελικά καταποντίστηκε. Σώζονται λίγα ερείπια, τα πιο πολλά μέσα στην θάλασσα. Στη ξηρά
υπάρχουν μόνο τα ερείπια ενός παλαιοχριστιανικού Ναού ρυθμούΒασιλικής.
Το 1658, ο Φραγκίσκο Μοροζίνι αποπειράθηκε να κυριεύσει την Ρόδο, αποβιβάζοντας στρατό στην παραλία της Καμίρου Σκάλας, αλλά η φρουρά, έγκαιρα ειδοποιημένη από την Χάλκη, τον αποκρούει. Η μετέπειτα ασφάλεια του οικισμού στηριζόταν στο κάστρο του (Καστέλλο). Γι’ αυτό, μέχρι την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου, το χωριό ονομαζόταν Κάστελλος, από το λατινικό Castellum, που σημαίνει φρούριο, ή το Castel Nuovo, που αναφέρεται στα 1480.
Το κάστρο της Κρητηνίας είναι μείγμα Βυζαντινής και Μεσαιωνικής τεχνοτροπίας και μέσα υπάρχουν τα ερείπια της Καθολικής εκκλησίας του Αγίου Παύλου, καθώς και νεώτερα κτίσματα, γιατί το Κάστρο χρησιμοποιήθηκε επί Ενετοκρατίαςσαν Ναύσταθμος (Μαρινέρα).
Η Κρητηνία απέχει 55χλμ. από την πόλη της Ρόδου. Είναι κτισμένη σε ύψωμα και έχει πανοραμική θέα στη θάλασσα.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2010/07/blog-post_22.html
  • η Κάμειρος Σκάλα [ 64 ]
Η Κάμειρος Σκάλα (Τοπική Κοινότητα Κρητηνίας - Δημοτική Ενότητα ΑΤΑΒΥΡΟΥ), ανήκει στον
δήμο ΡΟΔΟΥ της Περιφερειακής Ενότητας ΡΟΔΟΥ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.
Η επίσημη ονομασία είναι “η Κάμειρος Σκάλα”. Έδρα του δήμου είναι η Ρόδος και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Νησιών Αιγαίου Πελάγους.
Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, η Κάμειρος Σκάλα ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Κρητηνίας, του πρώην Δήμου ΑΤΑΒΥΡΟΥ του Νομού ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ.
Η Κάμειρος Σκάλα έχει υψόμετρο 6 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 36,2682282316 και γεωγραφικό μήκος 27,824739169.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2009/08/blog-post_08.html
  1. Δ.δ. Μονολίθου
Το γραφικό χωριό Μονόλιθος βρίσκεται 73 χιλιόμετρα Νοτιοδυτικά από την πόλη της Ρόδου και
εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με τα λιθόκτιστα σπίτια του και τα ανηφορικά δρομάκια του. Οφείλει το όνομά του στον τεράστιο μονόλιθο βράχο που στέκει πάνω του και που στην κορυφή του υπάρχει κάστρο από την εποχή των Ιπποτών. Σήμερα ο Μονόλιθος κατοικείται από 350 περίπου μόνιμους κατοίκους. Εκτός από την εποχή των Ιπποτών ο Μονόλιθος διακρίθηκε σε όλους τους εθνικούς αγώνες. Η ιστορία του νησιού μιλάει για το αιματηρό Πάσχα του 1919 που οι κάτοικοί του σύσσωμοι εναντιώθηκαν στους Ιταλούς κατακτητές και για τις πράξεις αντίστασης κατά των Ιταλών και Γερμανών κατακτητών την περίοδο του πολέμου 1940-1945.
Οι λάτρεις της ωραίας φύσης, των γραφικών χωριών και της ησυχίας εδώ στο Μονόλιθο θα έχουν την ευκαιρία να τα χαρούν. Υπάρχει δυνατότητα διαμονής και καλού παραδοσιακού φαγητού σε γραφικά ταβερνάκια. Επίσης όλη η γύρω περιοχή με πολύ πράσινο, κυρίως ελιές και άγρια βλάστηση, είναι πανέμορφη για περιπάτους και ευχάριστες διαδρομές στα γειτονικά γραφικά χωριουδάκια.
Μπάνιο ο επισκέπτης μπορεί να κάνει στην κοντινή παραλία με βότσαλο, στους Φούρνους 4 χιλιόμετρα περίπου Νοτιοδυτικά από το χωριό. Αν βρεθείτε στον Μονόλιθο πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτεί το Μεσαιωνικό κάστρο που βρίσκεται 4 χιλιόμετρα δυτικά από το χωριό. Η ανάβαση για τον επισκέπτη είναι εύκολη, από τα 100 λαξεμένα στο βράχο σκαλοπάτια που οδηγούν στο κάστρο πάνω στον βράχο. Στο κάστρο θα δείτε πολλά οικόσημα, αλλά ταυτόχρονα θα απολαύσετε μια φανταστική πανοραμική θέα της γύρω περιοχής, της θάλασσας και των γύρω νησιών έως την Χάλκη. Στο χώρο του Μεσαιωνικού κάστρου κατά τους κλασικούς χρόνους λειτουργούσε «φρυκτωρία», δηλαδή ένα φυλάκιο που μετέδιδε με φωτιές σήματα στην πόλη. Την εποχή της Ιπποτοκρατίας εδώ έβρισκαν καταφύγιο οι κάτοικοι της γύρω περιοχής όταν γινόταν επιδρομή πειρατών. Μέσα στο κάστρο υπάρχει και το ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα. Η θέα είναι εντυπωσιακή από εδώ, ιδιαίτερα κατά το ηλιοβασίλεμα, γεγονός που προσελκύει πολλούς επισκέπτες που έρχονται να φωτογραφίσουν, ή να μαγνητοσκοπήσουν την περιοχή την ώρα που πέφτει ο ήλιος στο βάθος του ορίζοντα και ο ουρανός βάφεται με κόκκινο και πορτοκαλί χρώμα. Για κάθε περίπτωση ανάγκης θα εξυπηρετηθείτε στο Κέντρο Υγείας στον κοντινό Έμπωνα (17 χιλιόμετρα Ανατολικά). Στον Μονόλιθο λειτουργεί αστυνομικός σταθμός.
Η πρόσβαση γίνεται μόνο με ιδιωτικό, ή νοικιασμένο αυτοκίνητο, ή μοτοσικλέτα.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2009/01/blog-post_15.html
  1. Δ.δ. Σιάνων [ 244 ]
Το χωριό Σιάννα της Ρόδου είναι σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του Ακραμίτη σε υψόμετρο 450 μέτρων, απέχει απο την πρωτεύουσα του νησιού την Ρόδο 70 χιλ., ανήκει στο Δήμο Αταβύρου και αριθμεί 120 μόνιμους κάτοικους με κύριες ασχολίες τους την γεωργία, την μελισσοκομία, την κτηνοτροφία και τον τουρισμό. Φημίζετε βέβαια για τα παραδοσιακά προϊόντα που παράγονται εκεί όπως το μέλι, την σούμα και το ελαιόλαδο. Ένας τόπος σχετικά ανεξερεύνητος και άγνωστος σε πολλούς κατοίκους του νησιού, στον οποίο όμως μέσα απο την φιλοξενία των ανθρώπων του, ξεπροβάλλει ένας όμορφος κόσμος, γεμάτος παραδοσιακά και ιστορικά στοιχεία, τρυφερές μνήμες ελληνικής υπαίθρου.
Υπάρχουν διάφορες απόψεις για το πως προήλθε το όνομα του χωριού. Μια απο αυτές αναφέρει οτι το όνομα προέρχεται απο έναν παλαιό ναό της Οσίας Άννας ( οσια-αννα, σιαννα), ενδείξης του οποίου δεν υπάρχουν πουθενά. Ο μεγάλος λαογράφος του χωριού, Αναστάσιος Βρόντης, αναφέρει οτι το όνομα δόθηκε πιθανόν απο το επίρρημα << σκιάζειν>>, δηλαδή την σκιά που πέφτει στο χωριό απο τα δύο βουνά Ακραμίτης και Ατάβυρος. Μια τρίτη εκδοχή υποστιρίζει πως το όνομα προήλθε απο τον αρχαίο Δήμο Βρασιανών με έδρα την σημερινή περιοχή του χωριού, Κεραμί, ο οποίος άνηκε στο κράτος της Λίνδου. Μια τέταρτη εκδοχή παρατηρεί πως η ονομασία Σιάννα έχει κάποια σχέση με εκείνες της Σίδυμα, Σιδήνης, Σιμήνα, αρχαίες πόλεις της Λυκίας. Τέλος αναφορές έχουμε και για ένα ποτάμι που διέρχόταν το χωριό και ήταν σιγανό (σιανο-σιαννα). Πιθανότερη όλων είναι η τρίτη εκδοχή γιατί όλες οι ιστορικές ενδείξης δείχνουν οτι το χωριό είναι συνέχεια του Δήμου Βρασιανών.
Η αρχική εδρα του χωριού ήταν ο Δήμος Βρασίας, η σημερινή τοποθεσία Κεραμί, και χρονολογείται περι τα Μυκηναϊκά χρόνια. Ο δήμος ήταν ο μεγαλύτερος απο τους 12 της πόλης - κράτος της Λίνδου. Αυτό αποδεικνύεται απο επιγραφές που βρέθηκαν στην Λίνδο στις ανασκαφές που πραγματοποίησε η Δανική Ακαδημία. Στην πόλη Βράσον υπήρχε άνθισει της κεραμουργίας - αγγειοπλαστική, λόγω των χωμάτων, το οποίο αποδυκνείεται απο ένα αγγείο που βρέθηκε στην Νεκρόπολη της Κυμισάλας με επιγραφή απο την μία πλευρά «ΚΑΛΛΙΣΤΑ ΓΑΣ Η ΒΡΑΣΙΑ ΗΩΣ ΕΜΙΝ ΔΩΚΕΙ» και απο την άλλη «ΖΕΥΣ ΑΘΑΝΑ ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΡΤΑΜΙΣ». Εξού και η σημερινή ονομασία της περιοχής Κεραμί, απο την ανεύρεση πολλών κεραμικών. Αργότερα, και υπο την απειλή των πειρατικών επιδρομών απο τις θαλλάσιες ακτές της ΝΔ. Ρόδου, οι κάτοικοι μετέφεραν την έδρα του χωριού στην σημερινή του τοποθεσία για να εξασφαλίσουν καλύτερη αμυντική θέση, καλυπτόμενοι απο το βουνό του Ακραμύτη. Απο τα ευρήματα στην περιοχή, η ίδρυση του χωριού χρονολογείται στα Βυζαντινά χρόνια. Υπέρ της άποψης αυτής συνηγορεί και το οτι το Μεσαιωνικό κάστρο του χωριού χτίστηκε πάνω στα θεμέλια του παλαιότερου Βυζαντινού κάστρου.
Στα Σιάννα, και συγκεκριμένα στην πλατεία του χωριού, σε απόσταση 50μ, είναι χτισμένες οι δύο εκκλησίες του Αγίου Παντελεήμονα. Η παλαιά η η οποία χτίστηκε σε τρείς φάσης: αρχικά το ιερό ήταν σταυρωειδές βυζαντινού ρυθμού και χρονολογείται στον 10 αιώνα μ.Χ. Τα τρία μέρη της σταυρωειδής κατασκευής για κάποιο λόγο μετά απο μερικλές δεκαετίες καταστράφηκαν και στο κομμάτι που σώθει προστέθηκε η προέκταση που έγινε. Κατα την τρίτη φάση, που χρονολογιακά τοποθετείτε στα Μεσαιωνικά χρόνια, η εκκλησία επεκτείνεται φτάνοντας τα 19,70μ. μήκους, ως μονόκλιτος ναός. Οι πρώτες δύο φάσης αποτελούνταν απο οροφή κορασάνι σε μορφή τρούλου ενώ η τρίτη φάση απο οροφή με πέτρινες πλάκες. Η μορφή της εκκλησίας άλλαξε αρκετά απο τις τελευταίες επεμβάσης την δεκαετία του 90', αρμολογόντας τους τοίχους, τοποθετόντας κεραμίδια στην οροφή και αντικαθιστόντας την κεντρική πόρτα. Η παλαιά αυτή εκκλησία λειτουργούσε μέχρι την δεκαετία του 1880 μ.Χ. ένα περιστατικό την χρονιά του 1880 μ.Χ. σήμανε την έναρξη των εργασιών για την ανοικοδόμηση της καινούριας. Ενώ όλα τα γύρω χωριά είχαν χτίσει ήδη νέες εκκλησίες, τα Σιάννα λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης, αδυνατούσε να ακολουθήσει, παρότι
ο πλυθησμός του χωριού αυξανόταν. Το 1880 όμως ήρθε να λειτουργήσει ο μητροπολίτης Γρηγόριος, απο το πλήθος κόσμου που κατέκλισε τον ναό, όταν προσπάθησε να ασπαστεί τις εικόνες ακούμπησε τα καντήλια με αποτέλεσμα να πέσουν τα λάδια πάνω του. Σταμάτησε τότε την λειτουργία και ζήτησε να του φέρουν έναν κασμά και αφού τον πήρε στα χέρια άρχισε να χαλάει το παλαιό βυζαντινό καμπαναριό λέγοντας: «Αν του χρόνου που θα έρθω, δεν έχετε ανοίξει θεμέλια για καινούρια εκκλησία, τότε θα σας χαλάσω και την υπόλοιπη και θα μείνετε χωρίς εκκλησία.» Το 1882 ήταν μία καλή γεωργική χρονιά με αποτέλεσμα να αποφασιστή η ανέγερση νέας εκκλησίας. Η ευθύνη της αρχιτεκτονικής μελέτης ανατέθηκε στον κ. Σελλά, ενώ ολοί οι χωριανοί προσέφεραν χειρονακτική εργασία. Το έργο κράτησε 10 χρόνια, με το αποτέλεσμα να προκαλεί αίσθηση στην εποχή του, να εντυπωσιάζει μέχρι τις μέρες μας και στις 18 Οκτωβρίου 1892 έγιναν τα εγκαίνια.
Με βάση την πλυθησμιακή αύξηση του χωριού και την ανεπάρκεια χώρου στο παλιό σχολείο, αφού κάποιες τάξης αναγκάζονταν να κάνουν μάθημα σε διάφορα σπίτια του χωριού, κατέστει αναγκαίο η ανέγερση νέου, μεγαλύτερου σχολείου. Το 1920 ιδρύεται ο Εκπαιδευτικός Σύλλογος η "Αναγέννηση", με στόχο την ανοικοδόμηση του σχολείου. Η πάγια τακτική των χωριανών της εθελοντικής εργασίας βοήθησε στον επιτευθχει αυτός ο στόχος και έτσι το 1935 το χωριό απόκτησε νέο σχολείο. Σύμφωνα με έγγραφα της εποχής, στο σχολείο είχε 72 παιδιά, κάποιες χρονιές στην συνέχεια είχε και πάνω απο 100, αλλά το μεταναστευτικό ρεύμα μετα τον πόλεμο, η έλλειψη εργασίας, ανάγκασε τον κόσμο να εγκαταλείψει το χωριό του με αποτέλεσμα απο τους 600 κατοίκους που είχε το χωριό πρίν την κατοχή να πάρει φθίνουσα πορεία. Έτσι το 2003, ελλείψη μαθητών να κλείσει, ελπίζουμε όχι οριστικά, το σχολείο.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2009/03/2309.html
  • το Λακκί [ 15 ]
Δήμος Αφάντου
Ο Δήμος Αφάντου ήταν ένας από τους δέκα δήμους στους οποίους διαιρεούνταν διοικητικά η Ρόδος, την περίοδο που ίσχυσε το πρόγραμμα Καποδίστριας. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Ρόδου. Βρισκόταν στα βορειοδυτικά του νησιού και συνόρευε με τους δήμους Καλλιθέας και Αρχαγγέλου. Ο δήμος αποτελούνταν από δύο δημοτικά διαμερίσματα και είχε συνολικό πληθυσμό 6.712 κατοίκους. Έδρα του δήμου ήταν τα Αφάντου.
Στον δήμο περιλαμβάνονταν τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμοί:
  1. Δ.δ. Αφάντου [ 5.933 ]
Τα Αφάντου είναι κωμόπολη της Ρόδου και ένας από τους παλαιότερους οικισμούς του νησιού. Απέχουν 18,5 χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου και 5 χιλιόμετρα από το Φαληράκι και με βάση την απογραφή του 2011 έχουν 6.072 κατοίκους. Τα Αφάντου φημίζονται ιδιαίτερα για τα υφαντά τους.

Η Αφάντου είναι ένα από τα παλαιότερα χωριά της Ρόδου, ιδανική για διακοπές που θα σας δώσουν μια αίσθηση... τεμπέλικης ευτυχίας. Eίναι χτισμένη σε μια φυσική κοιλότητα ανάμεσα σε τρεις λόφους, ώστε να είναι αόρατη (από'δω πήρε και το όνομά της) από τη θάλασσα, με στόχο την προστασία των χωρικών από τις πειρατικές επιδρομές, που ήταν συχνές στο παρελθόν. Κατά μήκος της παραλίας του χωριού, υπάρχει ένα σύγχρονο γήπεδο γκολφ, το οποίο είναι ένα από τα καλύτερα στην Ελλάδα, και διάσημο σε όλο τον κόσμο επειδή είναι σχεδιασμένο από τον γνωστό αρχιτέκτονα Donald Harradine, ο οποίος έχει επίσης σχεδιάσει ένα πολύ μεγάλο αριθμό γηπέδων γκολφ στην Ευρώπη. Οι επισκέπτες μπορούν να δουν ακόμη μνημεία και αρχαίους τάφους. Και, επίσης, εκκλησίες όπως της Παναγίας και της Παναγίας της Καθολικής με τις εκπληκτικές τοιχογραφίες, που χρονολογούνται από τον 17ο αιώνα. Ειδικά αν τυχαίνει να βρίσκεστε στην περιοχή τον Αύγουστο, θα ζήσετε τη μεγάλη γιορτή της εκκλησίας.
Το χωριό είναι επίσης γνωστό για την οργανωμένη τεράστια παραλία του (5 χλμ.) με τα κρυστάλλινα καθαρά νερά και τα βότσαλα. Στην Αφάντου βρίσκεστε και δεν χρειάζεται να ανησυχείτε αν η παραλία είναι πολυσύχναστη ή αν θα τοποθετήσετε την πετσέτα σας κοντά σε κάποιον άλλο, απλά επειδή υπάρχει χώρος για τον καθένα! Αθλήματα όπως windsurfing και ποδήλατο είναι διαθέσιμα για όλους τους επισκέπτες. Προς το τέλος αυτής της παραλίας είναι μια άλλη παραλία που ονομάζεται Τραγανού (αλλά μόνο ένα μικρό μέρος της είναι οργανωμένο). Στην αριστερή πλευρά της Τραγανού, υπάρχουν πολλές σπηλιές, που οι λάτρεις της περιπέτειας μπορούν να εξερευνήσουν. Μόλις 7 χλμ. από τη Τραγανού, μπορείτε να κάνετε μια βόλτα στις Επτά Πηγές. Πρόκειται για μιας εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς περιοχή, με πολλά πεύκα και μια λίμνη που αποτελείται από επτά πηγές. Συμβουλή: να φέρετε μια ζακετούλα μαζί σας, γιατί εδώ, η θερμοκρασία είναι χαμηλή
Αν το μόνο που χρειάζεστε είναι διασκέδαση, επισκεφθείτε το γεμάτο από κόσμο κέντρο της Αφάντου. Ντυθείτε άνετα και τα εστιατόρια (θα πρέπει να δοκιμάσετε τα Πιταρούδια-κεφτεδάκια με ρεβίθια και τη γεμιστή κότα με χυλοπίτες, γνωστό πιάτο στο νησί και ως όρνιθα με λουκούμι), οι καφετέριες, τα μπαρ, οι υπαίθριες αγορές και τα καταστήματα, σας περιμένουν! Μην ξεχάσετε να πάτε στην έκθεση των πολύχρωμων χειροποίητων χαλιών, ίσως να ανακαλύψετε κάτι που σας αρέσει. Οι ντόπιοι λένε ότι κάποια από τα χαλιά είναι μαγικά! Ποιος ξέρει;
  • τα Κολύμπια [ 439 ]
Τα Κολύμπια βρίσκονται στην ανατολική πλευρά της Ρόδου. Η θέση τους, ακριβώς στα μισά του 
δρόμου από τη Ρόδο και τη Λίνδο, προσφέρει σε εκείνους που ζουν εδώ, τη δυνατότητα να μπορούν να ελίσσονται μεταξύ των δύο αυτών κοσμοπολίτικων οικισμών του νησιού. Τα Κολύμπια χτίστηκαν από τους Ιταλούς ως πρότυπο γεωργικό χωριό και ως εκ τούτου δεν ανήκουν στα παραδοσιακά χωριά της Ρόδου. Η ακτή αποτελείται από δύο κολπίσκους με όμορφες παραλίες. Πρόκειται για ένα ήσυχο και με φιλικούς κατοίκους οικισμό και είναι κυρίως τουριστική περιοχή, με λίγα πολυτελή ξενοδοχεία. Επίσης, στα βόρεια του χωριού, μπορείτε να επισκεφθείτε την Ιερά Μονή της Παραμυθιάς. Στον εσωτερικό περίβολο της, υπάρχει το παρεκκλήσιο του Οσίου Αντωνίου του Μεγάλου και στο Κοιμητήριο, το παρεκκλήσιο του Αγίου Παντελεήμονος, ενώ θα συναντήσετε και μοναχούς που ζουν στη Μονή.
Η βοτσαλωτή παραλία Κολύμπια βρίσκεται 24 χλμ. νότια από την πόλη της Ρόδου, ​​σε ένα μικρό όρμο. Διαθέτει πολύ πράσινο και είναι ένα ήσυχο, αλλά σύγχρονο τουριστικό θέρετρο. Eίναι ιδανική για οικογένειες με παιδιά και ζευγάρια όλων των ηλικιών που προτιμούν μια ωραία παραλία, αλλά χωρίς την πολυκοσμία άλλων γνωστών παραλιών του νησιού. Αν είστε λάτρης της αλιείας, εδώ θα βρείτε το κατάλληλο μέρος για να πιάσετε μεγάλα ή μικρά νόστιμα ψάρια. Λαχταριστό φαγητό και δροσερά ποτά, είναι διαθέσιμα από τα λίγα εστιατόρια και τα άλλα καταστήματα που βρίσκονται κοντά στη θάλασσα.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_3656.html
  1. Δ.δ. Αρχιπόλεως
Η Αρχίπολη, ένα μικρό και φιλόξενο χωριό με 700 κατοίκους περίπου, βρίσκεται στο εσωτερικό της Ρόδου στους πρόποδες του βουνού Αξιντές, και σε υψόμετρο 170 μέτρα. Απέχει 33 χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου και 13 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης Αφάντου. 
Ένας πανέμορφος κατάφυτος δρόμος που κινείται κατά μήκος του ποταμού Λουτάνη μας οδηγεί από τα Κολύμπια στην Αρχίπολη. Αριστερά και δεξιά του δρόμου, δάσος με πεύκα, πλατάνια, κυπαρίσσια και ροδοδάφνες. Κατά τη διαδρομή συναντάμε στα αριστερά μας δύο πανέμορφα μέρη, τις Επτά Πηγές με τα γάργαρα νερά που αναβλύζουν από τη γη και λίγο πιο κάτω πριν φτάσουμε στο χωριό, την επιβλητική και πανέμορφη εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου.
Μπαίνοντας στην Αρχίπολη ο επισκέπτης συναντάει την μικρή πλατεία του χωριού με τα καφενεία ενώ αριστερά, ένα δρομάκι οδηγεί στον παλαιό οικισμό, με τα σπίτια και τις αυλές τους να είναι κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο. Σήμερα λίγα από αυτά τα σπίτια κατοικούνται ενώ τα υπόλοιπα είναι ερείπια. Το σημερινό χωριό παρά τους λίγους του κατοίκους, απλώνεται σε μια μεγάλη έκταση, με σκόρπιες γειτονιές, τις οποίες ενώνει ο κεντρικός δρόμος του χωριού που οδηγεί προς το εσωτερικό του νησιού.
Υπέροχο το δάσος της Αρχίπολης αποτελούμενο από κυπαρίσσια και πεύκα κυρίως, απλώνεται σαν να αγκαλιάζει από την ανατολική πλευρά το μεγαλύτερο μέρος του χωριού. Ένα δάσος που συνεχίζει μέχρι τα γειτονικά χωριά Ελεούσα και Διμυλιά. Η πανίδα πλούσια. Λαγοί, πέρδικες, γεράκια, ακόμα και ελάφια μπορεί να συναντήσει κανείς εκεί, ενώ παλαιότερα υπήρχαν αλεπούδες, γύπες και τσακάλια. Παλαιότερα λειτουργούσε στην περιοχή κέντρο εκπαίδευσης γερακιών. 

Επίσης στο δάσος θα συναντήσει κανείς και πολλές κυψέλες, αφού στην Αρχίπολη παράγεται μέλι από τα πιο φημισμένα του νησιού. 
Το έδαφος της Αρχίπολης είναι ιδιαίτερα γόνιμο και ενισχύεται από τον ποταμό Λουτάνη που διασχίζει την εύφορη πεδιάδα. Πολλά τα θεραπευτικά και αρωματικά βότανα που φυτρώνουν εδώ όπως το χαμομήλι, το θυμάρι και το φασκόμηλο. Αμέτρητα και τα πλατάνια. Το φυσικό περιβάλλον που περιβάλλει την Αρχίπολη είναι ιδιαίτερης ομορφιάς και ποικιλίας με κύρια στοιχεία τα πευκοδάση τους ελαιώνες και τις αγροτικές καλλιέργειες και την πλούσια πανίδα. Σε αυτό το περιβάλλον το πλήθος των αγροτικών δρόμων που υπάρχουν προσφέρουν μοναδικές δυνατότητες εξερεύνησης και απόλαυσης της φύσης.
Η Αρχίπολη προσφέρει στους επισκέπτες της ηρεμία και γαλήνη, καθώς απλόχερα δωρίζει την ομορφιά του φυσικού της πλούτου και την ζεστασιά των κατοίκων της
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2013/11/blog-post.html
Δήμος Ιαλυσού
Ο Δήμος Ιαλυσού ήταν ένας από τους δέκα δήμους στους οποίους διαιρούνταν διοικητικά η Ρόδος, την περίοδο που ίσχυσε το πρόγραμμα Καποδίστριας. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Ρόδου. Βρισκόταν στα βορειοδυτικά του νησιού και συνόρευε με τους δήμους Ροδίων, Καλλιθέας και Πεταλούδων. Ο δήμος αποτελούνταν από ένα δημοτικό διαμέρισμα και είχε συνολικό πληθυσμό 10.107 κατοίκους. Έδρα του δήμου ήταν η Ιαλυσός.

Σήμερα η Ιαλυσός είναι μια σύγχρονη πόλη, με 10.275 κατοίκους, βάσει της απογραφής του 2001.
Βρίσκεται στο βόρειο - δυτικό τμήμα του νησιού, σε απόσταση 8 χλμ από την πόλη της Ρόδου. Εκτείνεται κατά μήκος του βασικού οδικού άξονα Ρόδου - Καμείρου.
Στο βόρειο σύνορό της Δημοτικής Ενότητας Ιαλυσού, βρίσκεται η Δημοτική Ενότητα Ρόδου, στο νότιο η Δημοτική Ενότητα Πεταλούδων, ανατολικά η Δημοτική Ενότητα Καλλιθέας και δυτικά η θάλασσα.
Η τοπική οικονομία βασίζεται κυρίως στον τουρισμό, αφού στο Δήμο υπάρχουν πολλές μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες υψηλών προδιαγραφών και τουριστικά καταλύματα με χιλιάδες – συνολικά κλίνες – καθώς mysitelindos και τα δύο υπερσύγχρονα συνεδριακά κέντρα της Ρόδου, με δυνατότητες διοργάνωσης και φιλοξενίας συνεδρίων διεθνούς εμβέλειας.
Ιστορικά Στοιχεία
Η Ιαλυσός ήταν μια από τις τρεις αρχαίες πόλεις της Ρόδου, μαζί με τη Λίνδο και την Κάμειρο.
Η αρχαία Ιαλυσός κατείχε το βορειοανατολικό άκρο της Ρόδου και τα σύνορα της εκτείνονταν από το χείμαρρο «Πλατή» του χωριού Φάνες, τη Διμυλιά και την Αρχίπολη, μέχρι την παραλία Αρχαγγέλου. Όλη η περιφέρεια ονομαζόταν Ιαλυσία και εκτός από την πόλη της Ιαλυσού, είχε τρία μεγάλα κέντρα, την Ιστάνη (Θολός, Σορωνή), την Βρυγίνδαρα (Αφάντου – Κολύμπια) και την Ποντώρεια (Αρχάγγελος).
Η ακρόπολη της, βρισκόταν στο λόφο Φιλέρημος, όπου βρισκόταν και ο αρχαιότερος οικισμός, που πήρε το όνομα Αχαΐα, από τους Αχαιούς, που κατέλαβαν τη Ρόδο, περί το 1500 πΧ. 
Στην ακρόπολη βρισκόταν ένας μεγάλος αρχαίος ναός, αφιερωμένος στην Πολιάδα Αθηνά και τον Δια Πολιέα, του 3ου ή 2ου πΧ αιώνα.
Από την ένωση των τριών αρχαίων πόλεων, χτίστηκε το 408 πΧ η πόλη της Ρόδου. Από τότε η Ιαλυσός παράκμασε και μνημονεύεται από τον Στράβωνα, σαν μια κώμη.
Το 1248 σε αυτήν ακριβώς την περιοχή πολιόρκησαν οι Γενουάτες τους Βυζαντινούς, το 1306 ήρθαν οι ιππότες και το 1522 ο Σουλειμάν έστησε το στρατηγείο του, για τη διεξαγωγή της πολιορκίας της Ρόδου.
Επίσης, η περιοχή χρησιμοποιήθηκε και από τους Ιταλούς, κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου.
Αξιοθέατα
Στα αξιοθέατα της πόλης εκτός από τις παρακείμενες αρχαιότητες περιλαμβάνονται:
1. Η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κοντά στη πλατεία Αποστολίδη.
2. Το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου (4ου αιώνα), ιδιαίτερο διατηρητέο μνημείο
3. Η εκκλησία της Παναγίας της Φιλερήμου (15ου αιώνα)
4. Η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής ομοίως του 15ου αιώνα
5. Η υπόγεια βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Χωστού με σπουδαίες τοιχογραφίες του 15ου αιώνα.
6. Ο κλιμακωτός δρόμος του Γολγοθά με 134 σκαλοπάτια στις πλευρές του οποίου φέρονται αναπαραστάσεις των Παθών του Χριστού.
7. Και βέβαια οι διάφορες φυσικές γύρω ομορφιές και η τεράστια σε μήκος παραλία του όρμου.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2015/03/blog-post.html
Δήμος Καλλιθέας
Ο Δήμος Καλλιθέας ήταν ένας από τους δέκα δήμους στους οποίους διαιρούνταν διοικητικά η Ρόδος, την περίοδο που ίσχυσε το πρόγραμμα Καποδίστριας. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Ρόδου. Βρισκόταν στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού της Ρόδου. Η περιοχή αυτή κατά την αρχαιότητα αποτελούσε έκταση της πόλης κράτους Ιαλυσού. Καταλάμβανε έκταση 109.750 στρεμμάτων και είχε (πραγματικό) πληθυσμό 10.251 κατοίκους. Έδρα του ήταν το Φαληράκι.
  1. Δημοτικό διαμέρισμα Καλυθιών
Το χωριό Καλυθιές βρίσκεται στη νότια πλευρά της Ρόδου και απέχει19 χιλιόμετρα από την πόλη. Αποτελεί την έδρα του Δήμου Καλλιθέας. Μικρό, παραδοσιακό και όμορφο χωριό αποτελεί μια ξεχωριστή πρόταση για σας που θέλετε να αλλάξετε παραστάσεις. 
Κοντά στο χωριό βρίσκεται το σπήλαιο του Αγίου Γεωργίου όπου βρέθηκαν υπολείμματα ανθρώπινης παρουσίας από τη νεολιθική εποχή (5000-3700 π.Χ.).
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_6301.html
  • το Φαληράκι
To Φαληράκι είναι το κύριο παραθαλάσσιο χωριό στο ελληνικό νησί τηςΡόδου, στα Δωδεκάνησα. Βρίσκεται στον κόλπο Φαληρακίου, στη βορειοανατολική ακτή, περίπου 14 χλμ νότια της πόλης της Ρόδου και 10 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του αεροδρομίου.

Η αμμουδερή παραλία Φαληράκι είναι μια πολύ μεγάλη παραλία (5 χμ.) στην Ανατολική Ακτή του νησιού της Ρόδου και βρίσκεται 12 περίπου χιλιόμετρα Νότια από την πρωτεύουσα. 

Η παραλία είναι ίσως η πιο καλά οργανωμένη παραλία της Ρόδου, αλλά σίγουρα αυτή που προσελκύει τους περισσότερους επισκέπτες, η πιο διάσημη.
Αλλού έχει τμήματα με μια εντυπωσιακή χρυσή άμμο, αλλού θα βρείτε μικρά βραχάκια για λίγο, σε άλλα σημεία σκούρα άμμο, αλλού μικρά βότσαλα. Διάφορα τμήματα είναι οργανωμένα και άλλα ελεύθερα…

Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_9782.html
  • Πηγές Καλλιθέας
Οι Πηγές Καλλιθέας βρίσκονται στο Δήμο Καλλιθέας και απέχουν μόλις  9χλμ από την Πόλη της Ρόδου. Ο μοναδικός συνδυασμός φύσης, αρχιτεκτονικής και ιστορίας ταξιδεύει σ’ ένα ξεχωριστό κινηματογραφικό σκηνικό. Η απαράμιλλη μνημειακή αρχιτεκτονική και μεγαλοπρέπεια του χώρου, με τα μοναδικά
μωσαϊκά, την αίθουσα της Ροτόντας όπου κάποτε ανάβλυζαν τα ιαματικά νερά, το Αίθριο και κάθε γωνιά των Πηγών Καλλιθέας μας παραπέμπουν νοσταλγικά σε μια άλλη εποχή.  Στις Πηγές Καλλιθέας έχουν γυριστεί σκηνές από τις αξέχαστες ταινίες:ω"Απόδραση στη Αθήνα" - 1978, “ Αλέξης Ζορμπάς" - 1964 , "Τα κανόνια του Ναβαρόνε" - 1964, Το Δόλωμα" - 1964. Τα εγκαίνια των εγκαταστάσεων της Καλλιθέας έγιναν από τους Ιταλούς με κάθε επισημότητα την 1η Ιουλίου 1929 και υπήρξαν πόλος έλξης πλήθους ασθενών καθώς και επιστημόνων από όλο τον κόσμο. Το σκηνικό στήθηκε με κάθε λεπτομέρεια και οι εγκαταστάσεις υπήρξαν μεγαλεπήβολες, αξιόλογες και δαπανηρές. Με την προκυμαία – που φτιάχτηκε για προσέγγιση πλοιαρίων και τουριστικών σκαφών, διασώθηκε η φυσικότητα του τοπίου με τους βράχους και τις κούσπες (σπηλιές) ενώ οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις κτίστηκαν σε τρία επίπεδα. Από την κεντρική είσοδο, που είναι πραγματικά μεγαλοπρεπή, ο επισκέπτης συνεχίζει προς μια πλατεία με στρογγυλό σιντριβάνι και στις σκάλες που ακολουθούν την κλίση του εδάφους. Η δεύτερη είσοδος, που οδηγεί προς την κυρίως σκάλα, καλύπτεται δεξιά και αριστερά με κίονες που στήριζαν την πέργολα, γεμάτη από βοκαμβίλιες. 14 μέτρων, περίτεχνα διακοσμημένου και κατασκευασμένου έτσι ώστε το φυσικό φως να περνάει από τα μπλε ρομβοειδή βιτρώ. Από το περιστύλιο τρεις καμάρες οδηγούν στη Στοά του Αναψυκτηρίου των ιαμάτων νερών. Προς την προκυμαία οι κούσπες-σπηλιές διαμορφώθηκαν για να στεγάσουν το αναψυκτήριο και χώρους ανάπαυσης ενώ ακριβώς απέναντι βρίσκεται η πίστα χορού και η θέση της ορχήστρας. Όλοι οι εξωτερικοί τοίχοι ήταν διακοσμημένοι με θαλασσινά  μοτίβα και ο όρμος δεξιά σε όλα τα επίπεδα καλύφθηκε με μικρούς δρομίσκους – με δέντρα όλων των ειδών και πέργολες που οδηγούσαν στο θαυμάσιο κυκλικό κτίριο-κήπο.
Το καλοκαίρι, η μικρή πλαζ με τα κρυστάλλινα νερά γεμίζει κόσμο που απολαμβάνει το μπάνιο του σε αυτό το όμορφο μέρος. Είναι ένα πολύ όμορφο μέρος για βόλτα την ημέρα αλλά και το βραδάκι που ο χώρος φωτίζεται πολύ ωραία. H καφετέρια που λειτουργεί εκεί από το πρωί έως αργά το βράδυ προσφέρει έναν πολύ άνετο χώρο για να θαυμάσει ο επισκέπτης το φυσικό τοπίο αλλά και ένα από τα εντυπωσιακά γλυκά από το μενού! Η σοκολατόπιτα  μας έμεινε αξέχαστη! Η είσοδος στοιχίζει 3 € για τους ενήλικες, 2 € για τους εφήβους και δωρεάν για παιδιά έως 12 χρονών. Από Μάιο μέχρι και τέλος Οκτωβρίου είναι ανοιχτά από τις 8 το πρωί έως τις 8 το βράδυ και τους υπόλοιπους μήνες έως τις 5 το απόγευμα. 
 Στη συνέχεια η σκάλα οδηγεί στο περιστύλιο, δεξιά και αριστερά σε κυκλικές εγκαταστάσεις – όπου βρίσκονταν τα εργαστήρια και τα γραφεία – και συνεχίζεται με σκάλες που οδηγούν πάλι από αριστερά και δεξιά στην κυρίως Ροτόντα με θόλο ύψους
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_9892.html
  1. Δημοτικό διαμέρισμα Κοσκινού
Το χωριό είναι χτισμένο αμφιθεατρικά και είναι ανακηρυγμένο ως «παραδοσιακός οικισμός». Είναι από τα πιο σημαντικά μεσαιωνικά χωριά του νησιού. Απέχει 5 χλμ. Από την πόλη της Ρόδου.

Μεγάλο παραδοσιακό και γραφικό χωριό σχετικά κοντά στην θάλασσα (5 περίπου χιλιόμετρα) που βρίσκεται 7 περίπου χιλιόμετρα Νότια από την πρωτεύουσα της Ρόδου με 2.500 περίπου μόνιμους κατοίκους. Το χωριό είναι αμφιθεατρικά κτισμένο στις πλαγιές ενός λόφου και διατηρεί πολλά στοιχεία από τον παλιό μεσαιωνικό οικισμό. Τα σπίτια του με έντονα νεοκλασικά στοιχεία διατηρούν επίσης και πολλά αρχιτεκτονικά παραδοσιακά στοιχεία, όπως πολύχρωμες προσόψεις, υπέροχη εσωτερική διακόσμηση, όμορφα κεραμικά πιάτα, ενσωματωμένα στους τοίχους, αυλές και δάπεδα με ωραία βότσαλα με παραδοσιακά μοτίβα. Το όνομα του παλιού χωριού πιθανόν προέρχεται από το γεγονός ότι το έδαφος της περιοχής είναι γεμάτο τρύπες από παλιές εξορύξεις μετάλλων, είτε από την αρχαία πόλη της Λυδίας Κοσκινία, απ' όπου σύμφωνα με την παράδοση κατάγονται οι παλιοί κάτοικοι του χωριού. Οι σημερινοί κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, τον τουρισμό και παραδοσιακά με την παραγωγή ασβέστου. Τα παλιά χρόνια, επί Ιταλοκρατίας, οι άνδρες του χωριού ήταν φημισμένοι ημιονηγοί και το χωριό ευημερούσε και ήταν ένα από τα πλουσιότερα της Ρόδου.
Δυνατότητες διαμονής στον οικισμό και στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν πολλές, όπως και δυνατότητα για καλό φαγητό σε παραδοσιακές ταβέρνες και σύγχρονα εστιατόρια, ψώνια και διασκέδαση με σύγχρονη μουσική.
Στον οικισμό αξίζει να περπατήσετε στα στενά σοκάκια με τα ωραία σπίτια και να επισκεφτείτε τους μικρούς ναούς του Αγίου Λουκά (πρωτοχριστιανική βασιλική του 4ου αιώνα) και της Αγίας Ειρήνης (19ος αιώνας). Η φωτογραφική σας μηχανή θα «ανάψει» και θα τραβήξετε σίγουρα πολλές λεπτομέρειες και ολόκληρα σπίτια που θα τραβήξουν σίγουρα την προσοχή σας. Επίσης, αξίζει να επισκεφτείτε το Λαογραφικό Μουσείο στο χωριό με τις ωραίες συλλογές αντικειμένων, σκευών και εργαλείων της καθημερινής ζωής. Το μουσείο στεγάζεται σε ένα πανέμορφο παραδοσιακό αρχοντικό με επιβλητική είσοδο-πύλη. Στο χωριό στεγάζεται επίσης και το Μουσικό Γυμνάσιο του νησιού που συνεχίζει την μεγάλη μουσική παράδοση των παλιών χρόνων.
Κοντά στο χωριό προς τα Νοτιοδυτικά βρίσκονται τα ερείπια παλιού μικρού κάστρου που πρωτοαναφέρεται ήδη τον 13ο αιώνα, αλλά ίσως να είναι και παλιότερο (Βυζαντινό), όπου οι κάτοικοι της περιοχής κατέφευγαν όταν εκδηλωνόταν επιδρομή πειρατών.
Ακόμη, σε κοντινή απόσταση, 4-5 χιλιόμετρα Νοτιοανατολικά, στην παραλία Καλλιθέα βρίσκονται οι περίφημες, από την αρχαιότητα ήδη, ιαματικές πηγές με το πανέμορφο περιβάλλον και το θεραπευτικό για νεφροπάθειες και ηπατικά νοσήματα νερό.
Το μπάνιο σας θα το κάνετε στις όμορφες παραλίες Ρένι, Καλλιθέα και Κόκκινα.
Σε περίπτωση ανάγκης μπορείτε να εξυπηρετηθείτε στο τοπικό Αγροτικό ιατρείο και στο φαρμακείο του χωριού. Οι κάτοικοι του χωριού, συνεχίζοντας μια παλιά παράδοση, γιορτάζουν μεγάλες θρησκευτικές εορτές με πανηγύρια, τα οποία συγκεντρώνουν πολλούς επισκέπτες, αλλά και ντόπιους μετανάστες που βρίσκουν αφορμή να επισκεφτούν τον τόπο της καταγωγής τους. Τα περισσότερα πανηγύρια διαρκούν δυο, ή και τρεις ημέρες και εξελίσσονται σε μεγάλο γλέντι με τραγούδια, μουσική και χορούς της ντόπιας παράδοσης. Τα σημαντικότερα πανηγύρια είναι της Αγίας Μαρίνας (17 Ιουλίου), του Προφήτη Ηλία (20 Ιουλίου) και του Ταξιάρχη (6 Σεπτεμβρίου).
Η πρόσβαση στο χωριό γίνεται με τακτικά δρομολόγια λεωφορείων, με ταξί και με ιδιωτικό, ή νοικιασμένο αυτοκίνητο, ή μοτοσικλέτα.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2013/07/4.html
  • οι Αμμούδες
  • τα Βρυσιά
  • το Τσαΐρι
  1. Δημοτικό διαμέρισμα Ψίνθου
Η Ψίνθος είναι μικρό ορεινό χωριό στη νήσο Ρόδο. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 28 χιλιομέτρων
από την πρωτεύουσα του νησιού και το 2001 είχε πληθυσμό 1.166 κατοίκων. Ανήκει διοικητικά στο Δήμο Καλλιθέας Ρόδου ενώ με την διοικητική μεταρρύθμιση του Καλλικράτη (2010-11) υπάγεται σήμερα, όπως όλα τα χωριά του νησιού, στον νέο ενιαίο Δήμο Ρόδου.
Οι φυσικές ομορφιές όπως η πηγή Φασούλι, η πηγή Καμάρι και η μικρή κοιλάδα που διασχίσει το χωριό με τα μεγάλα αιωνόβια πλατάνια της, έχουν κάνει την Ψίνθο δημοφιλή προορισμό του τοπικού (ροδιακού) πληθυσμού τα Σαββατοκύριακα. Στην Ψίνθο βρίσκονται δύο Βυζαντινά μοναστήρια, το "Ιαματικό" μοναστήρι της Αγίας Τριάδας (ή Ματικό) και το "Παρμένι". Και τα δύο μοναστήρια είναι στην εξοχή στο δρόμο προς Αρχίπολη. Επίσης στο βουνό πάνω από το χωριό στον δρόμο προς την Κοιλάδα των Πεταλούδων βρίσκεται και το μοναστήρι της "Καλόπετρας" που όμως διοικητικά ανήκει στον Δήμο Πεταλούδων. Στο Ιαματικό το Πάσχα μετά την ημέρα την Ανάστασης γίνεται κάθε χρόνο μεγάλο γλέντι. Από το χωριό δεν απέχει πολύ και η Κοιλάδα των Πεταλούδων.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2010/07/blog-post_21.html
Η κοιλάδα των πεταλούδων
Πρόκειται για μια μαγευτική κοιλάδα, η οποία διασχίζεται από τον ποταμό Πελεκάνο και φιλοξενεί διάφορα ενδημικά είδη χλωρίδας και πανίδας. Στην κοιλάδα αυτή συναντάμε το σπάνιο είδος πεταλούδας Panaxia quadripunctaria.
H Ψίνθος είναι διάσημη ως η περιοχή της τελευταίας μάχης μεταξύ των Τούρκων και των Ιταλών (στις 16 Mαΐου 1912), προτού οι πρώτοι ηττημένοι, παραδώσουν ολόκληρο το νησί στους Ιταλούς και τον Ιταλό αντιστράτηγο Giovanni Ameglio στις 17 Μαΐου του 1912. Οι Τούρκοι υπέστησαν στη μάχη της Ψίνθου μεγάλες απώλειες και είχαν περί τους 200 νεκρούς ενώ οι Ιταλοί μόνο 9.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_22.html
Δήμος Καμείρου
Ο Δήμος Καμείρου ήταν ένας από τους δέκα δήμους στους οποίους διαιρεούνταν διοικητικά η Ρόδος, την περίοδο που ίσχυσε το πρόγραμμα Καποδίστριας. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Ρόδου. Βρισκόταν στα βορειοανατολικά του νησιού και συνόρευε με τους περισσότερους δήμους του νησιού. Ο δήμος αποτελούνταν από επτά δημοτικά διαμερίσματα και είχε συνολικό πληθυσμό 5.145 κατοίκους. Έδρα του δήμου ήταν η Σορωνή.
Στον δήμο περιλαμβάνονταν τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμοί:
  1. Δ.δ. Σορωνής
Η Σορωνή αποτελεί την έδρα του δήμου Καμείρου. Βρίσκεται σε απόσταση 25 χιλιομέτρων από την
πόλη της Ρόδου. Πήρε το όνομά της από το δάσος των «Δρυών» που υπήρχε στην περιοχή. Σόρων σημαίνει δάσος δρυών και χώρος με βελανιδιές.

Η Σορωνή αποτελεί χωριό της Δημοτικής Ενότητας Καμείρου του Δήμου Ρόδου. Βρίσκεται σε απόσταση 24 χιλιομέτρων από τη πόλη της Ρόδου. Πήρε το όνομά της από το δάσος των «Δρυών» που υπήρχε στη περιοχή. Σόρων σημαίνει δάσος δρυών και χώρος με βελανιδιές. Μία άλλη εκδοχή υπάρχει με το όνομα να προέρχεται από την γεωργική παραγωγή της περιοχής, τα «ώνια» (αγαθά, προμήθειες).
Το χωριό είναι χτισμένο πολύ κοντά στη θάλασσα. Έχει έκταση 13.675 στρεμμάτων. Διαθέτει πλούσια βλάστηση και γόνιμο έδαφος, το οποίο καλλιεργείται από τους κατοίκους με ελαιόδεντρα, αμπέλια και άλλα γεωργικά προϊόντα.
Σε κεντρικό δρόμο του «παλιού» χωριού υπάρχει το Λαογραφικό Σπίτι Σορωνής το οποίο είναι στολισμένο με παραδοσιακό τρόπο και ταξιδεύει τους επισκέπτες δεκάδες χρόνια πίσω. Υπάρχουν ακόμη οι παραδοσιακές φορεσιές της Σορωνής. Εκεί στις 23 Ιουνίου αναβιώνει το έθιμο του Άη Γιάννη του Κλείδωνα (Καλαφουνιάρη).
Σε απόσταση 3 χιλιομέτρων αξιόλογη τοποθεσία είναι ο Άγιος Σουλάς (Σίλας), όπου υπάρχει αισθητικό δάσος, το Μοναστήρι του Αγίου με Αγίασμα-πηγή, της οποίας το νερό θεωρείται θεραπευτικό και εγκαταστάσεις αθλητικές (γήπεδο ποδοσφαίρου, μπάσκετ, τένις), πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής και ένα υποτυπώδεις ιπποδρόμιο. Υπάρχει ακόμη πάρκο ελαφιών. Κατά τη γιορτή του ομώνυμου Αγίου (20-30 Ιουλίου) γίνεται ένα θρησκευτικό, πολιτιστικό και αθλητικό δεκαήμερο με ποικίλες εκδηλώσεις και ένα από τα μεγαλύτερα και ιδιαίτερα πανηγύρια του νησιού, το οποίο συγκεντρώνει δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες.
Στη Σορωνή υπάρχουν οι εξής σύλλογοι:
– Πολιτιστικός και Λαογραφικός Σύλλογος Σορωνής Ρόδου «Το Αμπερνάλλι» (www.ampernalli.gr, www.facebook.com/ampernalli )
– ΑΕΣ Ευκλής Σορωνής (www.efklis-1926.webs.com  www.facebook.com/efklissoronis)
– Σύλλογος Περιβάλλοντος Σορωνής (sypeso@otenet.gr)
– AΓΕΣ Κάμειρος 2009 (www.kameiros-2009.webs.com).

Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_3150.html
  1. Δ.δ. Απόλλωνα
 Σε απόσταση 50χλμ από την πόλη της Ρόδου στις Νοτιοανατολικές πλαγιές του υψώματος “Προφήτης
Ηλίας” το οποίο αποτελεί παρακλάδι του όρους “Αττάβυρος” σε κατάφυτη από πεύκα, κυπαρίσσια, ελαιόδεντρα κλπ περιοχή, ευρίσκεται το χωριό “Απόλλωνα” (έκταση 71 τ. χλμ, υψόμετρο 330μ., κάτοικοι 1005). Σήμερα το χωριό “Απόλλωνα” είναι τοπικό διαμέρισμα του δήμου Καμειρέων.
Η ετυμολογία του ονόματος, σύμφωνα με την πλέον επικρατούσα άποψη, φαίνεται να σχετίζεται με τον ομώνυμο θεό, τον Απόλλωνα.
Οι κάτοικοι των Απολλώνων ασχολούνται κυρίως με την γεωργία, την κτηνοτροφία και την μελισσοκομία. Τα τελευταία χρόνια ασχολούνται πλέον και με τα τουριστικά επαγγέλματα.
Τόσον εντός του χωριού όσο και στην ευρύτερη περιοχή του υπάρχουν πολλά αξιοθέατα (εκκλησία-λαογραφικό μουσείο-παραδοσιακός νερόμυλος-παλαιοί ιεροί ναοί και ναϋδρια) καθώς επίσης και τοποθεσίες με φυσικές ομορφιές απείρου κάλλους.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα του χωριού “Απόλλωνα” αποτελεί η ύπαρξη παραδοσιακών κατοικιών τα οποία διατηρούνται σε άριστη κατάσταση μέχρι σήμερα. Στο χωριό επίσης δραστηριοποιούνται σύλλογοι όπως ο Αγροτικός συνεταιρισμός, ο Αθλητικός “Α.Π. Σ. Απόλλων Απολλώνων” με έτος ίδρυσης το 1950, ο πολιτιστικός σύλλογος “Νέοι ορίζοντες” με έτος ίδρυσης το 1979, οι οποίοι με την δράση τους προσφέρουν και συμβάλλουν ουσιαστικά στην προβολή του χωριού καθώς και στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Από τις 7 Μαρτίου 1945 όταν η Δωδεκάνησος ενσωματώθηκε με την μητέρα Ελλάδα, τα Απόλλωνα αποτέλεσαν μια κοινότητα η οποία παρέμεινε μέχρι το 1998, όταν με το σύστημα “Καποδίστριας” αποτέλεσε πλέον τοπικό διαμέρισμα του Δήμου Καμείρου.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2009/01/blog-post_7704.html
  • Δ.δ. Διμυλιάς [ 515 ]
Πήρε το ονομά του από τους δύο μύλους του χωριού, απέχει 34 χιλιόμετρα και το περιβάλλον είναι
μαγευτικο και αξέχαστο.
Βρίσκετε ανατολικά των παρυφών του Προφήτη Ηλία στα κεντρικά της Ρόδου. Χτισμένη σε μια κατάφυτη κοιλάδα, πλάι στα άφθονα νερά της πηγής Κοσκινιστή είναι χτισμένη η Διμυλιά. Ιδιαίτερα γραφικός είναι ο οικισμός της Ελεούσας με την ομώνυμη εκκλησία της παναγιάς όπου ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα κτίσματα (σπίτια, γραφεία, καταστήματα) που χρησιμοποιούσαν οι Ιταλοί που εποίκισαν την περιοχή και ήταν κυρίως υλοτόμοι και εκμεταλλεύονταν τα κοντινά πλούσια σε βλάστηση δάσοι. Στις πλαγιές του βουνού Πρ. Ηλίας στη θέση Φουντουκλί βρίσκεται σημαντική τετράκογχη βυζαντινή εκκλησία του 13ου αιώνα αφιερωμένη στον Αγιο Νικόλαο με βυζαντινές τοιχογραφίες του 14ου ή 15ου αιώνα.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rokar-rokar.blogspot.gr/2008/06/blog-post_5030.html
  • η Αγία Ελεούσα [ 258 ]
Η Αγία Ελεούσα είναι οικισμός στη Ρόδο. Υπάγεται στην τοπική κοινότητα Διμυλιάς , της δημοτικής ενότητας Καμείρου, του δήμου Ρόδου, της περιφερειακής ενότητας, Ρόδου (του πρώην νομού Δωδεκανήσου), στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης..
Πριν το πρόγραμμα Καλλικράτης και το σχέδιο Καποδίστριας, ανήκε στην επαρχία Ρόδου του νομού Δωδεκανήσου, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Νήσων Αιγαίου Πελάγους.
Η Αγία Ελεούσα, υπήρξε κάποτε θέρετρο των Ιταλών, όταν κατείχαν το νησί.

Είναι ένα χωριό, στους κατάφυτους πρόποδες του βουνού Προφήτης Ηλίας. Το έφτιαξαν οι Ιταλοί (Campochiaro ήταν το αρχικό όνομά του) και εγκατέστησαν εκεί υλοτόμους από τη Βόρειο Ιταλία. Στόχος τους δεν ήταν μόνο η εκμετάλλευση της ξυλείας, αλλά και η φροντίδα του δάσους για τουριστικούς λόγους -στον Προφήτη Ηλία διέμεναν οι επίσημοι επισκέπτες της Ρόδου. Η πλατεία της Ελεούσας είναι περιστοιχισμένη από επιβλητικά κτίρια. Το μεγαλύτερο, με τις καμάρες και τα καμπυλωτά μικρά μπαλκόνια, ήταν η αγορά. Απέναντι ήταν οι φυλακές (σήμερα λειτουργεί ως σχολείο). Στη μια άκρη της πλατείας βρισκόταν το σανατόριο και στην άλλη η εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους, άλλοτε καθολική και τώρα ορθόδοξη.
Λίγα μέτρα μετά την πλατεία, υπάρχει μια μεγάλη στρογγυλή υδατοδεξαμενή, όπου συγκεντρώνονται τα νερά της παρακείμενης πηγής του Κοσκινιστή. Εκεί μέσα ζει ένας αρκετά μεγάλος πληθυσμός από γκιζάνια. Είναι ότι απέμεινε από έναν πληθυσμό που δεν υπάρχει πλέον, αυτόν του ρέματος Πλατύ.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2012/05/blog-post.html
  1. Δ.δ. Καλαβάρδα
Tα Καλαβάρδα, ένα μικρό χωριό 512 κατοίκων(σύμφωνα με την τελευταία απογραφή).
Το χωριό μας βρίσκεται κοντά στη θάλασσα, σε απόσταση 30 χλμ από την πόλη της Ρόδου και μόλις 6 χλμ από τον αρχαιολογικό χώρο της Καμείρου. Η περιοχή της Καμείρου – Ρόδου εκτείνεται στην πιο άγρια και ανεμοδαρμένη βορειοδυτική πλευρά του νησιού κοντά στο ακρωτήριο του Αγίου Μηνά (το αρχαίο Μυλάντιο) στις υπώρειες του όρους Ακραμύτης. Κατά την προϊστορική εποχή εδώ λατρεύονταν οι Μυλάντιοι θεοί που δίδαξαν στους ανθρώπους το άλεσμα και το ζύγωμα. Η αρχαιολογική φυσιογνωμία της περιοχής περιλαμβάνει και μυκηναϊκά νεκροταφεία στα Καλαβάρδα, δυτικά της Καμείρου. Ευρήματα γεωμετρικής περιόδου (8ος αιωνας. πΧ.) υποδεικνύουν την ύπαρξη ναού αφιερωμένου στην Αθηνά στην ακρόπολη. Ο πρώτος μεγάλος σεισμός του 2 2 6 πΧ.   κατέστρεψε την κλασική πόλη και το ναό της Αθηνάς Δαμειριάδας. Η ελληνιστική πόλη οικοδομήθηκε σύμφωνα με το Ιπποδάμειο σύστημα σε τρία επίπεδα – άνδηρα. Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται η ακρόπολη με το ναό της Αθηνάς και τη στοά. Στο μεσαίο άνδηρο απλώνεται ο οικισμός και χαμηλότερα υψώνεται ο ελληνιστικός ναός, η δωρική κρήνη, η αγορά και ο περίβολος των βωμών. Τον ευρύτερο χώρο κοσμούσαν, όπως σε κάθε κλασική και ελληνιστική πόλη, πλήθος αναθημάτων, όπως στήλες και εξέδρεσ με αγάλματα. Όμως ο τρομερός σεισμός του 1 4 2 πΧ. κατέστρεψε την πόλη της Καμείρου για δεύτερη φορά.
Αρχαιολογικός χώρος Καμείρου: Περιλαμβάνει τον αρχαίο οικισμό, μικρότερο και πιο «επαρχιακό» σε σχέση με την Ιαλυσό και τη Λίνδο, που είναι διαμορφωμένος σε τρία επίπεδα στο λόφο με τα εξής μνημεία: Ακρόπολη με το τέμενος της Αθηνάς Καμειριάδος, δεξαμενή συλλογής όμβριων υδάτων, Ελληνιστική στοά (κάτω από το δάπεδό της οποίας, διαπιστώθηκε ύπαρξη αξιόλογου υδρευτικού συστήματος με πηγάδια, υπόγειεσ δεξαμενές και πήλινους υδρευτικούς σωλήνες), τετράπλευρος βωμός ελληνιστικής εποχής μπροστά από τη δωρική στοά, οικισμός ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής, Ελληνιστικός ναός στο τρίτο άνδηρο, Ιωνικός ναϊσκος από πωρόλιθο με ένδυση κονιάσματος που χρησίμευε για τη στέγαση αναθηματικού αγάλματος, κρήνη, τετράπλευρη πλατεία (αγορά), περίβολος με βωμούς (στο πρώτο επίπεδο βρίσκεται μεγάλος επιμήκης βωμός του Ήλιου), ημικυκλική εξέδρα μπροστά από τον περίβολο των βωμών που οδηγεί στο κέντρο του οικισμού, θεμέλια κτηρίων και ναών και πήλινα αγγεία, που φαίνεται ότι παράγονταν μαζικά στην αρχαιότητα. Κατά μια εκδοχή εδώ βρισκόταν ο υπαγόμενος στο κράτος των Λινδίων αρχαϊκός Δήμος Κατταβέων.
Ιπποτικό φρούριο (στον Απόλλωνα): Διασώζονται ερείπια ισχυρού ιπποτικού φρουρίου, με περιτείχισμα και θολωτές αίθουσες, άλλοτε αρκετά μεγάλου ώστε, βάσει ιπποτικού διατάγματος του Μ. Μαγίστρου Ορσίνι (1 4 7 4), να μπορέσει να φιλοξενήσει και τον πληθυσμό από τα γειτονικά Λάερμα.
Αρχαιολογικά ευρήματα (στα Καλαβάρδα): Αρχαϊκοί και κλασικοί τάφοι με πολύτιμα κτερίσματα.
Ιπποτικό φρούριο (στα Καλαβάρδα, Άγιος Μηνάς): Ο βυζαντινός μεγαλοκτηματίας Βάρδας ονοματοδότησε το χωριό που πρέπει να δημιουργήθηκε το 1 5 0 6 στη σημερινή θέση.
Ιπποτικό φρούριο (στη Σορωνή): Ερειπωμένο σήμερα στο μεγαλύτερο μέρος του.
Πηγή http://www.dodekanissaweb.gr/gr/kamhistplaces.html

Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2009/01/blog-post_1852.html
  1. Δ.δ. Πλατανίων [ 383 ]
Χωριό με πλήθος πλατανιών, απόσταση 38 χλμ. και πληθυσμό 317 κατοίκους (οι μόνιμοι κάτοικοι δεν ξεπερνούν τους 100
Βρίσκετε στην κεντρική Ρόδο δίπλα στους ανατολικούς πρόποδες του Προφήτη Ηλία και έχει υψόμετρο 798 μ. Τα Πλατάνια βρίσκονται στη πλαγιά του βουνού Προφήτη Ηλία όπου ευδοκιμεί η τραχιά Πεύκη είναι αμφιθεατρικά κτισμένα τα λίγα σπίτια των Πλατανίων. Στην εκκλησία του χωριού που είναι αφιερωμένη στον Αγιο Γεώργιο και κτίστηκε το 1850 υπάρχει ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο.
http://rouvim.blogspot.gr/2009/01/blog-post.html
  1. Δ.δ. Σαλάκου [ 607 ]
Το χωριό Σάλακος βρίσκεται 38χλμ μακριά από την πόλη της Ρόδου, χτισμένο στους πρόποδες του δεύτερου ψηλότερου βουνού της Ρόδου, του Προφήτη Ηλία.
Η Σάλακος συνδυάζει απόλυτα το βουνό και τη θάλασσα. Προσφέρει μία απίστευτη αίσθηση λόγω της πλούσιας βλάστησης και του καθαρού νερού που ρέει από τις πηγές της. Ένα χωριό με μικρά δρομάκια και σπίτια, λιθόστρωτα δάπεδα και πολλά δέντρα. Η Σάλακος είναι το ιδανικό μέρος για οικογένειες λόγω του κλίματος της. Πολύ κοντά βρίσκεται η παραλία Καμείρου
Έχει επίσης μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, αφού η κατοίκησή του ανάγεται στα αρχαία χρόνια. Αξίζει να επισκεφτείτε το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, καθώς και τις βυζαντινές εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Νικολάου.
Κοντά στην πλατεία επίσης λειτουργεί λαογραφικό μουσείο. Αυτό που τραβάει την προσοχή είναι οι πηγές του χωριού. Παλαιότερα γύρω από τη Σάλακο υπήρχαν πολλές πηγές. Τώρα απέμειναν μόνο τρεις: η Νύμφη, το Βρυσί και τα Πηγάδια

Δείτε φωτογραφίες (Λίμνη των Νλανων) ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/04/blog-post.html
 Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2008/12/blog-post_9238.html
  • το Καπίον [ 2 ]
  • ο Προφήτης Ηλίας [ 8 ]
Προφήτης Ηλίας - Ο χειμερινός προορισμός του νησιού μας
Ο Προφήτης Ηλίας είναι το 3ο ψηλότερο βουνό της Ρόδου, μετά τον Αττάβυρο και τον Ακραμύτη, με ύψος περίπου στα 800 μέτρα. Παλιό δάσος που υπάρχουν κυρίως κυπαρίσσια και πέυκα αλλά και άλλου είδους δεντρα και λουλούδια. Κοντά στην κορυφή δεσπόζει το Ξενοδοχείο "Έλαφος" και "Ελαφίνα" που χτίστηκαν απο τους Ιταλούς το 1921 και 1932 αντίστοιχα. Δίπλα υπάρχει, δυστηχώς εγκαταλελειμένη, η έπαυλη Ντε Βέκκι (1938) όπου προοριζόταν για θερινή κατοικία του Μουσολίνι σύμφωνα με πληροφορίες.
Απέχει 40 με 45 λεπτά απο την πόλη της Ρόδου και προτείνεται για οικογενιακή βόλτα αλλά καιεξόρμηση με 4Χ4 καθώς η γύρω περιοχή έχει πολύ ωραιές χωμάτινες διαδρομές.

Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2013/07/blog-post_23.html
  1. Δ.δ. Φανών
Το χωριό Φάνες είναι γνωστό από δυο διατάγματα του 1474 και 1479. 
Από την παραλία του χωριού στα 1480 ο Νεσίχ Πασάς έβγαλε ένα μεγάλο αριθμό στρατού και
ιππικού πριν πολιορκήσει την πόλη της Ρόδου.
Οι άνδρες κάτοικοι αντιστάθηκαν στον εισβολέα ενώ τα γυναικόπαιδα εγκατέλειψαν το χωριό και μετέβησαν στην Λίνδο για την ασφάλεια τους και κλείσθηκαν στο Κάστρο της.
Τα καλύτερα και ευφορωτερα των κτημάτων του χωριού τα άρπαξαν οι Τούρκοι και τα εγκατέλειψαν αφού πρώτα μετεφέρθησαν στην πόλη της Ρόδου, τότε παρέδωσαν τα κτήματα στους παλαιοτέρους ιδιοκτήτες αφού πρώτα τους υποχρέωσαν να πληρώσουν ένα είδος φόρου το οποίο λεγόταν «κχιρά».
Στην τοποθεσία «Αμαλά» λέγεται ότι υπήρχε μόνιμο παρατηρητήριο από όπου οι παρατηρητές ήλεγχαν νύχτα και μέρα την θαλάσσια περιοχή για την ασφάλεια των κατοίκων από τις συχνές επιδρομές πειρατών οι οποίοι επέβαιναν σε πειρατικά πλοία.
Λεγεται οτι η Ωραια Ελενη, πεθανε στις Φάνες. «…Η Ελένη, αποθανόντος πρώτου του Μενελάου, Νικόστρατου και Μεγαπένθην κατέφυγεν εις την Ρόδον, όπου εζήτησεν άσυλον πλησίον της φίλης των νεανικών της χρόνων Πολυξούς, γυναίκας Αργείας, χήρας του Τληπολέμου, όπου ήλπισεν ότι θα εύρισκεν υποστήριξιν. Η Πολυξώ όμως την ηχθρεύετω ως υπαίτιον του Τρωικού πολέμου, κατά τον οποίον έχασε τον σύζυγον της. Την εδέχθει μεν λοιπόν φιλοφρόνως, έστειλεν όμως τάς θεραπαινίδας της, ενώ αύτη ελούετο, μετημφιεσμέναι εις Ερινύς, αι οποίαι την ήρπασαν και την απηγχόνισαν από τινός δένδρου».
Κατά παραλλαγήν του θρύλου τούτου η Ελένη, θύμα παρακρούσεως από το αντίκρισμα των δήθεν Ερινύων ηυτοκτόνησεν απαγχονισθείσα από τινός δρυός, παρά την βάσιν του κορμού της οποίας εφύτρωσε δια πρώτην φοράν το φυτόν ελένιον, το οποίον τρωγόμενον επέφερε τάσιν προς έριδας. Οπωσδήποτε οι Ρόδιοι προς εξιλέωσιν των δια το έγκλημα, ίδρυσαν ιερόν της Ελένης Δενδρίτιδος, εις ανάμνησιν δε της απαγχονισθείσης ετελείτο εορτή κατά την οποίαν ανηρτων από των κλώνων δένδρω μικρας πλαγκώνας (μικρό ομοίωμα ανθρώπου, κούκλα). Άλλως τε γενικώς η λατρεία, και μάλιστα η θεοποίησις της Ελένης ητο πολύ διαδεδομένη.
Οι παλαιότεροι πάντως αφηγούνται ότι σε θάμνο ο οποίος ευρίσκετε κοντά στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη, οι γυναίκες κρεμούσαν ρούχα που σκοπό είχε να γίνει καλά το άρρωστο παιδί τους.
Στον θρύλο που αναφέρουμε παραπάνω, αναφέρεται και ο Παυσανίας.
Για το ίδιο θέμα, ο Greves, ο Λεκατσάς και πολλοί άλλοι ερμηνεύοντας τη λατρεία αυτή της Ελένης Δενδρίτιδος τη συσχετίζουν με την ιστορία της Ηριγόνης, της Άρτεμης Απαγχομένης στην Αρκαδία, που δεν είναι άλλο από το πνεύμα του χειμώνα και την πείνα που κρεμιέται στα δένδρα την περίοδο της άνοιξης για να φέρει τη ζωή στους καρπούς.
Άλλες λακωνικές μαρτυρίες σχετίζουν την Ελένη με την δενδρολατρία και αναφέρουν ότι το ίδιο γινόταν και στη Ρόδο, όπου η θεά είχε την προσωνυμία δενδρίτις.

Μαρτυρία-ντοκουμέντο: Μοναστήρι Σωτήρα
Η Χακηδεσποινιώ έχτισε το μοναστήρι του Σωτήρος στις Φάνες το 1847.
Αργότερα το έδωσε στον βαφτιστικό της, τον Ναστάση τον Χαμουζά, που ήταν τότε και πρόεδρος του χωριού μας, ο οποίος με τη σειρά του το παραχώρησε στη Μητρόπολη της Ρόδου.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2013/08/5.html
Δήμος Λινδίων
Ο Δήμος Λινδίων ήταν ένας από τους δέκα δήμους στους οποίους διαιρεούνταν διοικητικά η Ρόδος, την περίοδο που ίσχυσε το πρόγραμμα Καποδίστριας. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Ρόδου. Βρισκόταν στα ανατολικά του νησιού και συνόρευε με τους δήμους Ατταβύρου, Καμείρου, Αρχαγγέλου και Νότιας Ρόδου. Ο δήμος αποτελούνταν από δέκα δημοτικά διαμερίσματα και είχε συνολικό πληθυσμό 3.633 κατοίκους. Έδρα του δήμου ήταν η Λίνδος.
Στον δήμο περιλαμβάνονταν τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμοί:
  1. Δ.δ. Λίνδου [ 1.091 ]
H Λίνδος είναι πόλη και αρχαιολογικός τόπος στο ακρωτήριο Κράνα των ανατολικών ακτών
της Ρόδου, στα Δωδεκάνησα, στο νοτιοανατολικό Αιγαίο. Η πόλη της Λίνδου απέχει περίπου 55 χλμ. από την πόλη της Ρόδου και οι παραλίες όπως και οι αρχαιότητές της, την καθιστούν δημοφιλή τουριστικό προορισμό. Πάνω από τη σύγχρονη πόλη δεσπόζει η αρχαία ακρόπολή της, μια φυσική οχυρωματική θέση που αξιοποιήθηκε από τους αρχαίους κατοίκους της περιοχής, μετέπειτα από τους Ρωμαίους, τους Βυζαντινούς, τους Ιωαννίτες Ιππότες και τέλος, από τους Τούρκους

Ο παράλιος οικισμός της Λίνδου βρίσκεται στη νοτιανοτολική πλευρά του νησιού και σε απόσταση 55 χιλ. από την πόλη της Ρόδου. Η αρχαία πόλη ήταν κτισμένη στη θέση του σημερινού χωριού, μεταξύ της ακρόπολης και του ακρωτηρίου Κράνα. Η Λίνδος είναι ο κυριότερος αρχαιολογικός χώρος της Ρόδου με κέντρο το βράχο της όπου δεσπόζει και η ακρόπολη της, και μια από τις πιο σημαντικές πόλεις του νησιού. Σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκε από τις Δαναϊδες, τις 50 κόρες του επώνυμου ήρωα των Αργείων Δαναού, που έκτισαν στη Λίνδο ναό της Αθηνάς ερχόμενες στο νησί από την Αίγυπτο όπου ζούσαν. Ο ήρωας Δαναός είχε καταφύγει στην Αίγυπτο για να ξεφύγει από τη ζήλεια της θεάς Ήρας. Η περίοδος της μεγάλης ακμής της πόλης είναι η αρχαϊκή (7ος - 6ος αι. π.Χ.). 
Η ακρόπολη της Λίνδου αποτελούσε πάντα το κέντρο της ζωής του οικισμού. Το προελληνικό όνομα της, καθώς και λίγα προϊστορικά λείψανα μαρτυρούν την ύπαρξη ζωής στο χώρο ήδη από τη νεολιθική εποχή. Η λατρεία της θεάς Αθηνάς πρέπει να εγκαταστάθηκε στην ακρόπολη κατά τον 9ο αι. π.Χ., στα γεωμετρικά χρόνια. Κατά την αρχαϊκή περίοδο το νησί πρωτοστατεί στην αποικιακή κίνηση. Τον 6ο αι. π.Χ. κυριαρχεί στη Λίνδο η μορφή του τυράννου Κλεόβολου, ενός από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας. Τότε έγιναν σημαντικά έργα υποδομής στην πόλη και οικοδομήθηκε ο αρχαϊκός ναός της Αθηνάς στην ακρόπολη σύμφωνα με το Διογένη Λαέρτιο (1,6). 
Η περσική εξάπλωση στο Αιγαίο και αργότερα ο συνοικισμός της Ρόδου, στον οποίο συμμετείχε και η Λίνδος με τις δυο άλλες πόλεις του νησιού, την Ιαλυσό και την Κάμιρο, οδήγησαν στη σταδιακή μείωση της οικονομικής και πολιτικής σημασίας της Λίνδου. Ωστόσο το φημισμένο ιερό της παρέμεινε σε όλη την ελληνιστική αλλά και ρωμαϊκή περίοδο κέντρο λατρείας και το πρώτο ανάμεσα στα παραδοσιακά ιερά. Ο χώρος της λινδιακής ακρόπολης, από τόπος αφιερωμένος αποκλειστικά στη λατρεία στην αρχαιότητα, αποτέλεσε στη συνέχεια ασφαλές καταφύγιο σε περίοδο κρίσεων, για να καταλήξει όλο και περισσότερο με την πάροδο των αιώνων σε οχυρωμένη ακρόπολη με μόνιμη φρουρά.
Οι ανασκαφές στη Λίνδο έγιναν κατά την περίοδο 1900-1914 από το ίδρυμα Carlsberg της Δανίας υπό τη διεύθυνση των Kinch και Blinkenberg την πρώτη περίοδο και του E. Dyggve τη δεύτερη. Κατά την πρώτη περίοδο ερευνήθηκε συστηματικά ο χώρος ως το φυσικό βράχο και αποκαλύφτηκαν όλα τα μνημεία της ακρόπολης καθώς και η νεκρόπολη της Λίνδου που εκτείνεται στους γύρω λόφους. Τη δεύτερη περίοδο πραγματοποιήθηκε συστηματικότερη μελέτη των ήδη αποκαλυφθέντων μνημείων.
Συντάκτης
Μ. Φιλήμονος-Τσοποτού, αρχαιολόγος
Χρονολόγηση
9ος - 6ος αι. π.Χ.
300 π.Χ. - 3ος αι. μ.Χ.  
6ος - 12ος αι. μ.Χ.        
1307 - 17ος αι. μ.Χ.      
Μυθολογικά / Ιστορικά Πρόσωπα
Αθηνά
Κλεόβουλος Λίνδιος (6ος αι. π.Χ.)
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2011/06/blog-post.html
  • οι Πεύκοι [ 281 ]
  1. Δ.δ. Καλάθου
Η Κάλαθος βρίσκεται στην νοτιοανατολική πλευρά του νησιού σε απόσταση 42 χλμ. από την πόλη της Ρόδου και μόνο 5 χλμ. από την τουριστική Λίνδο. Η Κάλαθος σχετίζεται με τον αρχαίο δήμο της Λινδίας, Κλάσιοι. 
Το όνομα του ίσως το πήρε από τα μυστήρια της Θεάς Δήμητρας, που γινόντουσαν και στην αρχαία Ρόδο. Την Τετάρτη ημέρα των μυστηρίων αυτών, γινόταν η λεγομένη καλάθου κάθοδος, μια πομπή όπου πάνω σ’ ένα αμάξι που το έσερναν βόδια, υπήρχε ένα καλάθι με σπόρους από παπαρούνες.  Μάλιστα, στην περιοχή της Καλάθου, μετά από αρχαιολογικές έρευνες, ήρθαν στο φως πέτρες που άνηκαν σε ένα αρχαίο ελαιοτριβείο, ερείπια ρωμαϊκού βωμού και αρχαίοι τάφοι.
Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία αλλά κυρίως με τον τουρισμό. Στο χωριό υπάρχει μια μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα, πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια, καφετέριες, σούπερ μάρκετ  φαρμακείο και φούρνο για την εξυπηρέτηση των κατοίκων και των επισκεπτών. Επίσης έχει πολλούς χώρους για άθληση και ψυχαγωγία όπως, γήπεδο ποδοσφαίρου στο
οποίο παίζει η ομάδα μας ο «Ταξιάρχης», γήπεδα τένις, μπάσκετ, βόλεϋ και ένα δημοτικό γυμναστήριο.
 Στη μέση του χωριού, στο «Περνάλι», εκεί που κάποτε βρισκόταν μια γέρικη βελανιδιά, είναι ο χώρος συνάντησης για διασκέδαση και παιχνίδι αλλά και το μέρος που προσφέρει την ωραιότερη θέα του χωριού. Από ‘κει ψηλά, μπορείς να δεις άνετα όλη τη γύρω περιοχή.
Το χωριό μου εορτάζει στις 8 Νοεμβρίου, τωνΤαξιαρχών. Το πανηγύρι όμως που είναι πολύ γνωστό και συγκεντρώνει επισκέπτες απ’ όλη τη Ρόδο,  γίνεται στις 6 Ιουλίου, σε ένα από τα πιο παλιά μοναστήρια του νησιού, αυτό της Αγίας Κυριακής.
Η Κάλαθος, μπορεί να μην είναι ένα από τα πιο γνωστά χωριά της Ρόδου, αλλά εξαιτίας αυτού μπορεί κανείς να απολαύσει κάθε στιγμή της ημέρας είτε βρίσκεται σε διακοπές είτε είναι μόνιμος κάτοικος του χωριού!
Αλεξάνδρα Τουμπάκη
Αναρτήθηκε από Γυμνάσιο Μασάρων Ρόδου
  1. Δ.δ. Λαέρμων
Τα Λάερμα είναι ένα χωριό που βρίσκεται στο νησί της Ρόδου. Βρίσκεται σε απόσταση 58
χλμ. νότια της πόλης της Ρόδου και είναι χτισμένο σε υψόμετρο 289 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη απογραφή, τα Λάερμα έχουν 361 κατοίκους.
Οι εικασίες για την προέλευση του ονόματος είναι ποικίλες. Επικρατέστερη φαίνεται εκείνη που το αποδίδει σε παραφθορά της προελληνικής λέξης Λάδαρμα, καθώς το χωριό ιστορικά αποτελεί συνέχεια του αρχαίου δήμου της Λινδίας Λάδαρμα που βρισκόταν στην περιοχή κι ανήκε στο κράτος των Λινδίων, ενώ πιθανή είναι και η συσχέτισή του με τη λατρεία του Ερμή (Λάερμα < Λαός του Ερμή).
Το χωριό είναι πόλος έλξης τόσο για τους εκδρομείς που επιζητούν επαφή με τη φύση, καθώς διαθέτει πλούσια χλωρίδα και πανίδα, όσο και με τους θρησκευτικούς επισκέπτες, οι οποίοι καταφθάνουν για να προσκυνήσουν στο βυζαντινό μοναστήρι του Ταξιάρχη Μιχαήλ του Θάρρη και να θαυμάσουν τον τοιχογραφικό του διάκοσμο που ανάγεται στον 13ο μ.Χ. έως τον 17ο αιώνα μ.Χ.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_6277.html
  1. Δ.δ. Λάρδου
Η Λάρδος είναι παραδοσιακό χωριό, πολύ κοντά στη Λίνδο, σε απόσταση 52 χλμ.
νοτιοανατολικά της πόλεως Ρόδου. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο μόλις 18 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας και ανήκει διοικητικά στο Δήμο Ρόδου.
Στη δενδρόφυτη πλατεία του χωριού υπάρχει βρύση κατασκευασμένη την περίοδο της Ιταλοκρατίας, η οποία τροφοδοτείται από το τρεχούμενο νερό κοντινής πηγής.
Σε μικρή απόσταση από το χωριό σώζονται τα θεμέλια του τείχους και των πύργων του βυζαντινού κάστρου της Λάρδου. Το 1309 μ.Χ. τόσο το οχυρό, όσο και το ίδιο το χωριό είχαν παραχωρηθεί από τους Ιωαννίτες ιππότες στον Γενουάτη αριστοκράτη ναύαρχο Vignolo de' Vignoli, ο οποίος διατηρούσε τιμάρια στη Ρόδο, ως αναγνώριση για την βοήθεια που τους παρείχε στην κατάληψη της Ρόδου και των γύρω νησιών.
Εξέχουσας σημασίας για την περιοχή είναι και η γυναικεία μονή της Παναγιάς της Υψενής, η οποία κρυμμένη μέσα στο δάσος διανύει τη δική της ιστορία και διαδρομή. H χρονολογία κτίσης της τοποθετείται πριν τα 1800 από τον Όσιο Μελέτιο και είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, η μονή είναι γνωστή ως «Μονή του Ύψους», ενώ από τις αρχές του 20ου αιώνα επικράτησε το όνομα «Υψενή» από το ύψος στο οποίο είναι χτισμένη.
Στην έκταση που καταλαμβάνει το χωριό έχουν εντοπιστεί πολλά και ενδιαφέροντα αρχαιολογικά ευρήματα, όπως για παράδειγμα το αρχαίο υπαίθριο ορυχείο "λάρδιου μαρμάρου" κοντά στο σπήλαιο του Αγ. Γεωργίου, όπου στην αρχαιότητα λατρευόταν η Άρτεμις, το ορυχείο ασβεστολίθου στη θέση "Μάρμαρα" ή "Σφηνιές", και το ορυχείο μαύρου και κόκκινου λίθου στη θέση "Εξοχή".
Δείτε φωτογραφίες (Παναγίας Υψενής ) ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/03/blog-post_3.html
 Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2011/06/blog-post_7544.html
  1. Δ.δ. Πυλώνος
Το χωριό Πυλώνα απέχει πέντε χιλιόμετρα από το χωριό του Κάλαθου και 46 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης της Ρόδου. Το όνομα Πυλώνα προέρχεται απ΄την «πύλη», καθώς επρόκειτο παλιότερα για τη νότια είσοδο της Ρόδου. Η Πυλώνα είναι ένα μικρό γραφικό χωριό, συνολικά 504 κατοίκων, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία. Η ηρεμία που αποπνέει το χωριό και ο ελαιώνας που το περιβάλλει, καθιστούν το χωριό ως ένα από τα πιο παρθένα χωριά του νησιού. Από τη Λίνδο το χωρίζουν μόνο πέντε χιλιόμετρα και αυτό το κάνει ιδανικό προορισμό για ξεκούραση και ιδανική βάση για εξερεύνηση των γύρω χωριών, της Λάρδου, του Κάλαθου και της περιοχής των Βληχών. Οι εκκλησίες του χωριού, όπως επίσης και πολλά τοπικά μνημεία, καταστράφηκαν από το σεισμό του 1926. Σήμερα, βλέπουμε την πανέμορφη εκκλησία του Αγίου Νικολάου, καθώς και την εκκλησία του Ευαγγελισμού, η οποία είναι διακοσμημένη με βυζαντινές νωπογραφίες
Δήμος Νότιας Ρόδου
Ο Δήμος Νότιας Ρόδου ήταν ένας από τους δέκα δήμους στους οποίους διαιρούνταν διοικητικά
η Ρόδος, την περίοδο που ίσχυσε το πρόγραμμα Καποδίστριας. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Ρόδου. Καταλάμβανε όλο το νότιο τμήμα του νησιού και συνόρευε με τους δήμους Ατταβύρου και Λινδίων. Ο δήμος αποτελούνταν από δέκα δημοτικά διαμερίσματα και είχε συνολικό πληθυσμό 4.313 κατοίκους. Ο δήμος Νότιας Ρόδου ήταν ο μεγαλύτερος σε έκταση δήμος της Ρόδου την περίοδο που ίσχυε το πρόγραμμα Καποδίστριας, καθώς είχε έκταση 379 Km2 το οποίο αντιπροσωπεύει το 27% της συνολικής επιφάνειας του νησιού. Έδρα του δήμου ήταν το χωριό Γεννάδι.
Στον δήμο περιλαμβάνονταν τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμοί:
  1. Δ.δ. Γενναδίου
Το Γεννάδι είναι ένα χωριό της νότιας Ρόδου, απέχει από την πόλη της Ρόδου 64 χιλιόμετρα και 27 χιλιόμετρα από την αρχαία πόλη της Λίνδου. Με την απογραφή του 2001 είχε 665 κατοίκους. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καποδίστριας, το Γεννάδι ήταν έδρα του δήμου Νότιας Ρόδου. Το χωριό είναι παραθαλάσσιο με πολλές αμμουδερές παραλίες και τουριστικές επιχειρήσεις. 
  1. Δ.δ. Απολακκιάς
Βρίσκεται από την πόλη της Ρόδου 92 χιλιόμετρα. Πήρε το όνομα της λόγω του ότι είναι χτισμένη στον κάμπο της Απολακκιάς και είναι σε λάκκο. Η εκτεταμένη αμμουδερή παραλία μήκους περισσότερο από 20 χιλιόμετρα, με μέτωπο στη Δύση, προσελκύει αρκετούς επισκέπτες που έρχονται εδώ, εναλλακτικά με τις κοσμοπολίτικες παραλίες στο Βόρειο τμήμα του νησιού. Εδώ μια μικρή παρέα μπορεί να βρει ένα κομμάτι πανέμορφης παραλίας και να είναι μόνοι τους! Η πεντακάθαρη θάλασσα, η παχιά άμμο και ο λαμπρός ήλιος αποτελούν εγγύηση για την ευχάριστη παραμονή σας.
Οι δυνατότητες για διαμονή στην περιοχή είναι αρκετές, σε διάφορες οικισμούς της ενδοχώρας που όμως βρίσκονται πολύ κοντά στη θάλασσα. Έξω από το χωριό υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου του Βάρδα καθώς και το φράγμα της Απολακκιάς που εξυπηρετεί την περιοχή.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2009/01/blog-post_11.html
Φράγμα Απολακκιάς
Το φράγμα της Απολακκιάς κατασκευάστηκε το 1987, για αρδευτικούς σκοπούς, και η λίμνη που δημιουργήθηκε σιγά σιγά άρχισε να εξελίσσεται σε αξιόλογο υγρότοπο  και χώρο ήπιων δραστηριοτήτων. Στις όχθες της υπάρχουν τραπεζάκια για πικ-νικ και ξύλινα σπιτάκια που προορίζονται για τη φιλοξενία προσκόπων. Τον Αύγουστο διοργανώνονται κωπηλατικοί αγώνες. Χαρακτηριστικότερο σημείο της λίμνης, είναι το εκκλησάκι της Κοίμησης της Θεοτόκου, το οποίο όταν η λίμνη είναι γεμάτη βυθίζεται στο νερό. Κοντά στο φράγμα της Απολακκιάς βρίσκεται το πέτρινο μοναστήρι του Αϊ Γιώργη του Βάρδα, ένα από τα σπουδαιότερα βυζαντινά μνημεία της Ρόδου. Κτισμένο το 1289 επί Ανδρονίκου Παλαιολόγου, φημίζεται για τις αγιογραφίες του.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2011/06/blog-post_15.html
  1. Δ.δ. Αρνίθας
Η Αρνίθα είναι ένα γραφικό μικρό χωριό μέ 310 κατοίκους (2001), κρυμμένο ανάμεσα στους λόφους,αριστερά στην διαδρομή από Γεννάδι προς Απολακκιά. Κρατάει τα χαρακτηριστικά του μικρού Δωδεκανησιακού χωριού με τα μικρά άσπρα σπίτια και είναι χαρακτηρισμένο ως παραδοσιακός οικισμός. Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται η Κάτω Βρύση, δροσερό καλωσόρισμα για τον επισκέπτη. Στο τέλος του χωριού και ανεβαίνοντας προς το βουνό βρίσκεται το εκκλησάκι του «Αγίου Φιλήμονα.Από εκεί ο επισκέπτης θα αντικρύσει την πανοραμική θέα της θάλασσας αλλά και του υπόλοιπου ορεινού όγκου προς Μεσαναγρό και Μονή Σκιαδενής.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2011/06/blog-post_7102.html  
  1. Δ.δ. Ασκληπιείου [ 673 ]
Το χωριό Ασκληπειός ή Ασκληπιείο, φωλιάζει στα ορεινά, χτισμένο γύρω από το κάστρο
του Ασκληπειού, μνημείο που σηματοδοτεί το πέρασμα των Ιπποτών. Γύρω - γύρω σε επικλινές ανάγλυφο τα μικρά άσπρα σπιτάκια τυπικά δείγματα της λαϊκής αρχιτεκτονικής, δημιουργούν ένα άσπρο σύνολο. Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η υπέροχη εκκλησία της κοιμήσεως της Θεοτόκου χτισμένη το 1060 μ.Χ και δίπλα το παλαιό Ελαιοτριβείο, σήμερα Λαογραφικό Μουσείο. Στον ίδιο χώρο, το κτίριο του παλιού σχολείου, αναπαλαιωμένο, στεγάζει τον Παιδικό Σταθμό του Δήμου Νότιας Ρόδου. Η ονομασία Ασκληπειός , δείχνει την συνέχεια από την αρχαιότητα, όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής και εικάζεται ως χώρος που υπήρχε ιερό αφιερωμένο στον Ασκληπιό. Από τον Ασκληπειό μπορεί κανείς δει πανοραμικά την θάλασσα, αλλά και τα βουνά προς τα δυτικά. Η θέα προς όλες τις κατευθύνεις είναι υπέροχη ,ειδικότερα το ηλιοβασίλεμα κλέβει την παράσταση, καθώς τυλίγει με ποικίλους φωτισμούς το χωριό και τον γύρω ορίζοντα. Το κάστρο του Ασκληπειού , Ιπποτικό Φρούριο του 13ου αιώνα αξίζει την προσοχή του επισκέπτη.
  • το Κιοτάρι [ 122 ]
Απέναντι από το δρόμο που οδηγεί στο Ασκληπειό και προς την θάλασσα, βρίσκεται το Κιοτάρι, το επίνειο του Ασκληπειού , όμορφη παραλία με μικρό όρμο όπου δεσπόζει ο βράχος με το Χιλιοράβδι , την μικρή καλύβα από καλάμια που την ακολουθεί ο μύθος των πειρατών. Σε εποχές δύσκολες όπου οι επιδρομές των πειρατών ήταν συχνές, οι Ασκληπενοί έβαζαν τα ψάθινα καπέλα τους στηριγμένα σε χίλια ραβδιά να φαίνεται από μακριά πως περιμένει τους πειρατές πλήθος μαχητών, να τρομάζουν και έτσι η περιοχή να διαφεύγει τον κίνδυνο. Σήμερα κατά μήκος αυτής της παραλίας, όμοιας με δαντέλα , έχει αναπτυχθεί η τουριστική ζώνη της περιοχής με μεγάλα αλλά ξεχωριστά ξενοδοχεία, γραφικές ταβέρνες και σύγχρονα καφέ και μπαρ , χώρος υποδοχής των από κάθε γωνιά της γης επισκεπτών.
Ξεχωριστή θέση στη παραλία κατέχει η εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος χτισμένη τον ΙΕ΄αι) με πολλά αρχιτεκτονικά μέλη παλαιότερου ναού. Για τον επισκέπτη υπάρχουν οργανωμένα κομμάτια της παραλίας για κολύμβηση, αλλά και άλλες εναλλακτικές λύσεις, καθώς η παραλία μακραίνει προς το Γεννάδι προσφέροντας μια μοναδική εμπειρία .
Κείμενα από το http://www.southrhodes.gr/
  1. Δ.δ. Βατίου
Βάτι της Ρόδου: Ένα πανέμορφο λουλούδι!!!
Καλά κρυμμένο μέσα σε πεύκα και αειθαλείς ελαιώνες, το γραφικό χωριό Βάτι βρίσκεται στην
νοτιοανατολική ακτή της Ρόδου, 71 χιλιόμετρα μακριά από την πανέμορφη πρωτεύουσα του νησιού και σε κατεύθυνση προς Γεννάδι και Απολλακιά. Το όνομα Βάτι προήρθε μάλλον από το γεγονός ότι το χωριό αποτελούσε πέρασμα ή από τη λέξη «μονοπάτι».
Θα ανακαλύψετε ότι η ζωή στο Βάτι δείχνει σαν ο χρόνος να σταμάτησε πριν πολλά χρόνια. Στην πλατεία του χωριού υπάρχει το παραδοσιακό μικρό καφενείο, όπου οι ντόπιοι κουβεντιάζουν πίνοντας τον ελληνικό τους - φυσικά μόνο τότε, όταν δεν είναι απορροφημένοι στο να παίζουν χαρτιά. Στο μικρό Βάτι, όπως και σε άλλα μικρά χωριά της Ρόδου, το καφενείο είναι παράλληλα μίνι μάρκετ και ταχυδρομείο.
Μπορείτε ανα πάσα στιγμή να πιάσετε κουβέντα με τους ντόπιους, καθώς είναι γνωστοί για τον φιλικό τους χαρακτήρα και να φωτογραφήσετε στιγμές της παραδοσιακής ζωής του χωριού.
Στην κεντρική πλατεία δεσπόζει ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, η κεντρική εκκλησία του χωριού.
Οι άνθρωποι στο Βάτι είναι πολύ θρησκευόμενοι. Σημάδια της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου παρατηρεί κανείς στα μοναστήρια του: τον Άγιο Γεώργιο του 14ου αιώνα, τη μονή της Παναγίας της Γαλατούσας από τον 19ο αιώνα, τον Άγιο Ραφαήλ και το μεταβυζαντινό μοναστήρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Παραλιμνιώτη.
Οι παραδόσεις όπως και η θρησκεία είναι εδώ πολύ σημαντικές. Αν επισκεφθείτε το Βάτι στα τέλη του καλοκαιριού, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε το χωριό σε μεγάλους εορτασμούς - το πανηγύρι της Παναγίας της Γαλατούσας το Δεκαπεντεύγουστο και του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Παραλιμνιώτη αρχές του Σεπτέμβρη.
Αν έχετε διάθεση για εξερεύνηση, αναζητήστε τις ιταλικές οχυρώσεις κρυμμένες στα γύρω δάση. Μία επίσκεψη στο παρατηρητήριο του Αγίου Ιωάννη θα σας ανταμείψει με την υπέροχη θέα στα νότια του νησιού, ενώ μόλις σε μικρή απόσταση από εκεί θα βρείτε το πανέμορφο μεσαιωνικό κάστρο του Ασκληπιού.
Επιστροφή στην πραγματικότητα και μη χάσετε τα ξεφαντώματα μέχρι πρωίας στα μπιτς-πάρτι στο Γεννάδι.
Μικρό χωριό, αλλά μεγάλο κομμάτι παράδοσης και θρησκευτικής ζωής για το νησί της Ρόδου, το Βάτι αξίζει οπωσδήποτε να το επισκεφθείτε, για να εξερευνήσετε ένα αυθεντικό και πανέμορφο κομμάτι της Ελλάδας.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2011/06/blog-post_14.html  
  1. Δ.δ. Ιστρίου
Η Ίστριος είναι παραδοσιακό γραφικό χωριό της νότιας Ρόδου χτισμένο σε οροπέδιο με υψόμετρο 264
μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Ρόδου και απέχει περίπου 80 χλμ (μέσω νέου οδικού άξονα) ή 85,2 χλμ (μέσω παλαιού οδικού άξονα) από το κέντρο της πρωτεύουσας του νησιού.
Η περιοχή που εκτείνεται γύρω από την Ίστριο προς το Φράγμα Απολακκιάς και προς Προφίλια, αποτελεί καταφύγιο άγριας πανίδας (πέρδικα, λαγός, ελάφι Dama dama, γνωστότερο ως «πλατόνι της Ρόδου» κ.α.) και προστατεύεται από το ευρωπαϊκό δίκτυο "Natura 2000".
Χάρη στη μεγάλη φυσική της ομορφιά (πευκοδάση, αμπέλια, ελαιώνες, καταρράκτες κ.α.), η Ίστριος και τα περίχωρά της αποτελούν ένα από τα ομορφότερα τοπία ιδανικά για πεζοπορία και επαφή με τη φύση. Από τα ψηλότερα σημεία του χωριού μπορεί κανείς να απολαύσει την πανοραμική θέα προς την Απολακκιά και στο βάθος του ορίζοντα τα βουνά προς τα Σιάννα και τη Μονόλιθο.
Το χωριό διαθέτει αρκετές εκκλησίες και ξωκλήσια, όπως αυτό του Αγίου Μερκουρίου χτισμένο τον 17ο αιώνα πάνω σε παλιότερο βυζαντινό ναό, καθώς και τη μεγάλη εκκλησία του ιδίου Αγίου στο κέντρο του χωριού με το ξυλόγλυπτο τέμπλο, το βοτσαλωτό δάπεδο και την εικόνα του Αγίου ιστορημένη από Κρητικό ζωγράφο.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2008/12/blog-post_7289.html
  1. Δ.δ. Κατταβίας [ 590 ]
Πρόκειται για ένα όμορφο, αγροτικό χωριό με ελάχιστα, παλιά σπιτια και μια γραφική πλατεία. Είναι
ιδιαίτερα δημοφιλές στους λάτρεις του surfing, καθώς είναι το πιο κοντινό χωριό στο Πρασονήσι, οι οποίοι συνήθως μισθώνουν τα ελάχιστα ενοικιαζόμενα δωμάτια της περιοχής. Το χωριό διαθέτει επίσης μερικές ταβέρνες, ενα παντοπωλείο καθώς και ένα καφε-εστιατόριο όπου μπορείτε να απολαύσετε το κολατσιό σας ή ένα ελαφρύ γεύμα. Οι λίγες εξοχικές κατοικίες, διασκορπισμένες γυρω απο το χωριό, το παλιό αεροδρόμιο (που θα δείτε στα αριστερά σας, οδηγώντας προς το Πρασονήσι) και ο εντυπωσιακός δρόμος με τα διάσπαρτα κυπαρίσσια, απέναντι από μια εγκαταλελειμμένη καθολική εκκλησία, αλλά και ο πύργος του ρολογιού στον κεντρικό δρόμο μεταξύ Γενναδίου και Κατταβιάς, όλα καταδεικνύουν το γεγονός οτι η περιοχή αναπτύχθηκε αρχικά υπό ιταλικό καθεστώς.
Θρησκευτικά μνημεία: Άγιος Γεώργιος (17ος αιώνας), Άγιος Μηνάς (19ος αιώνας), Προφήτης Ηλίας (19ος αιώνας), Απόστολος Παύλος (20ος αιώνας), Άγιος Παντελεήμονας (20ος αιώνας), Άγιος Μάρκος (καθολική εκκλησία του 20ού αιώνα)
Η Κατταβιά διοργανώνει το Πανηγύρι Αγίας Παρασκευής στις 26 Ιουλίου. Το πανηγύρι αυτό ξεκινά την παραμονή και τελειώνει το επόμενο βράδυ. Διοργανώνονται επίσης εορτασμοί για τη Σύλληψη της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου.

Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_1941.html
  • ο Άγιος Παύλος [ 56 ]
  • η Μαχαιριά [ 40 ]
  • το Πλημμύρι [ 29 ]
  • το Πρασονήσι (φάρος) [ 0 ]
Το Πρασονήσι είναι το νοτιότερο άκρο της Ρόδου και βρίσκεται σε απόσταση 95 χμ. Νότια από την
πόλη της Ρόδου. Το Πρασονήσι το χειμώνα είναι νησί και το καλοκαίρι γίνεται χερσόνησος - συνδέεται με την υπόλοιπη στεριά με μια στενή λωρίδα άμμου, που το χειμώνα την σκεπάζουν τα κύματα. 
Το Πρασονήσι είναι το σημείο συνάντησης των νέων που αγαπούν την ιστιοσανίδα. Με τους δυο κόλπους που σχηματίζει εκατέρωθεν της λωρίδας άμμου, εξασφαλίζει στον επισκέπτη πάντοτε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα από τη μία πλευρά και μια γαλήνια από την άλλη.

Ο φάρος στο Πρασονήσι κατασκευάστηκε το 1890 από την Γαλλική Εταιρεία Φάρων. Το ύψος του πύργου του ειναι 14 μέτρα και τό εστιακό του ύψος είναι 65 μέτρα.
Βρίσκεται στο νοτιότερο σημείο της Ρόδου στο ακρωτήριο Πρασονήσι, ένα από τα πιο ονομαστά κέντρα για windsurfing στην Ευρώπη, καθώς ο άνεμος πάντα φυσά σε κάποια από τις δυό του ακτές.
Εντάχθηκε στο Ελληνικό Φαρικό δίκτυο το 1947 και ανακατασκευάστηκε το 1996.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_184.html
  1. Δ.δ. Λαχανιάς
Η Λαχανιά είναι ένα παραδοσιακό χωρίο της νότιας Ρόδου χτισμένο στους πρόποδες του όρους Κοπανά σε υψόμετρο 71 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Ρόδου και απέχει περίπου 65 χλμ από το κέντρο της πρωτεύουσας του νησιού.
Το χωριό λόγω της γεωγραφικής του θέσης παρέχει εξαιρετική πανοραμική θέα που φτάνει έως και τη θάλασσα. Ο φυσικός κόλπος της κοντινής παραλίας Πλημμύρι κατέχει μεγάλη οικολογική σημασία, καθώς αποτελεί καταφύγιο για την αναπαραγωγή της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta.
Στο κέντρο του χωριού το 1848 οικοδομήθηκε ο Ιερός ναός του Αγ. Γεωργίου, του οποίου το καμπαναριό μετά από αλλεπάλληλες επεμβάσεις, τελικά ανακατασκευάστηκε το 2008. Η πλατεία του χωριού χρησιμοποιήθηκε για το γύρισμα διαφόρων σκηνών της ταινίας του 1987 "High Season" («Οι ερωτικές διακοπές μιας σαραντάρας») με τις Jacqueline Bisset και Ειρήνη Παπά. Στην έκταση που καταλαμβάνει, υπάρχουν πολλά παλιά μοναστήρια με πιο γνωστό αυτό της Ζωοδόχου Πηγής.
  1. Δ.δ. Μεσαναγρού
Το ή η Μεσαναγρός είναι ένα χωρίο που βρίσκεται στο νησί της Ρόδου, Ελλάδα. Ανήκει στο δήμο της νότιας Ρόδου και βρίσκεται σε απόσταση 83χλμ από την πόλη τηςΡόδου. Σημαίνει καλλιεργημένο, περιφραγμένο βυζαντινό μεγάλο αγρόκτημα. Η ιστορία του χωριού χάνεται στα βάθη των αιώνων, όπως μαρτυρούν ιστορικοί και περιηγητές. Έχει πολλά και παλιά μοναστήρια, όπως αυτό της Παναγίας Σκιαδενής που γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Το Μεσαναγρό, είναι ένα χωριό κρυμμένο ανάμεσα στα βουνά. Μικρά σπίτια, δείγματα της λαϊκής αγροτικής αρχιτεκτονικής, αντιπροσωπεύουν την παράδοση του τόπου. Ενδιαφέρον παρουσιάζει στην πλατεία του Μεσαναγρού η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, χτισμένη το 13ο αι. στη θέση του μεσαίου κλίτους μεγάλης τρίκλιτης παλαιοχριστιανικής βασιλικής του 6ου αι. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η επίσκεψη στην περιοχή Σκάλα του Αγίου Θωμά, ένα τοπίο με καταρράκτες, δάσος κωνοφόρων και πλούσια πανίδα και χλωρίδα. Το ανέβασμα στο ύψωμα Σταυρός δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να δει και τις δύο θάλασσες που βρέχουν τη νότια Ρόδο, από την ανατολική και τη δυτική πλευρά. Κοντά στο Μεσαναγρό βρίσκεται η Ιερά Μονή Παναγίας Σκιαδενής, που οφείλει την ονομασία της στο σκιάδων (δηλαδή σκιερό, θερινό τοπίο). Για τη θαυματουργή εικόνα της δημιουργήθηκαν πολλοί θρύλοι.
  1. Δ.δ. Προφίλιας
Η Προφύλια είναι ένα παραδοσιακό χωρίο της νότιας Ρόδου χτισμένο στην πλαγιά του όρους
 Γέρακα σε υψόμετρο 382 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Ρόδου και απέχει περίπου 77 χλμ (μέσω νέου οδικού άξονα) ή 84 χλμ (μέσω παλαιού οδικού άξονα) από το κέντρο της πρωτεύουσας του νησιού.
Το χωριό είναι πόλος έλξης κυρίως για τους εκδρομείς που επιζητούν επαφή με τη φύση, καθώς διαθέτει πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Στα πευκοδάση της φιλοξενείται το ελάφι Dama dama, γνωστότερο ως «πλατόνι της Ρόδου». Η συγκεκριμένη περιοχή προστατεύεται από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο «Natura 2000».
Το χωριό διαθέτει αρκετές εκκλησίες, όπως ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και ο Άγιος Γεώργιος, η ανέγερση των οποίων χρονολογείται στον 16ο αιώνα. Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται η εκκλησία αφιερωμένη στο Γενέθλιο της Παναγίας, από τη βόρεια πλευρά της αυλής της οποίας μπορεί κανείς να απολαύσει τη θέα προς το ορεινό ανάγλυφο του Αττάβυρου που ανοίγεται στον ορίζοντα.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_910.html
Δήμος Πεταλούδων
Ο Δήμος Πεταλούδων ήταν ένας από τους δέκα δήμους στους οποίους διαιρούνταν διοικητικά η Ρόδος, την περίοδο που ίσχυσε το πρόγραμμα Καποδίστριας. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Ρόδου. Βρισκόταν στα βορειοανατολικά του νησιού και συνόρευε με τους δήμους Καλλιθέας, Καμείρου και Ατταβύρου. Ο δήμος αποτελούνταν από έξι δημοτικά διαμερίσματα και είχε συνολικό πληθυσμό 12.133 κατοίκους. Έδρα του δήμου ήταν η Κρεμαστή.
Στον δήμο περιλαμβάνονταν τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμοί:
  1. Δ.δ. Κρεμαστής [ 4.585 ]
Η Κρεμαστή είναι κωμόπολη της Ρόδου και ένας από τους μεγαλύτερους οικισμούς του νησιού.
Βρίσκεται 12 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την πρωτεύουσα, στην βορειοδυτική ακτή του νησιού. Ανήκει διοικητικά στον πρώην Καποδιστριακό Δήμο Πεταλούδων Ρόδου ενώ με την διοικητική μεταρρύθμιση του Καλλικράτη (2010-2011) υπάγεται σήμερα, όπως όλοι οι οικισμοί του νησιού, στον νέο ενιαίο Δήμο Ρόδου.
Πρόκειται για ένα σύγχρονο τουριστικό οικισμό που έχει αναπτυχθεί κατά μήκος κυρίως του κεντρικού δρόμου που οδηγεί από την Ρόδο στις παραλίες και τα θέρετρα της δυτικής ακτής. Ο πληθυσμός της βάσει της απογραφής του 2001 ανέρχεται στους 4.585 μόνιμους κατοίκους, των οποίων η κύρια ασχολία είναι ο τουρισμός καθώς και η γεωργία.
.Ο οικισμός έχει μεγάλη κίνηση και πολλούς επισκέπτες, πράγμα που ευνοείται και από την γειτνίαση με το Διεθνές Αεροδρόμιο της Ρόδου (λιγότερο από 3 χιλιόμετρα δυτικά) και με την κοιλάδα των Πεταλούδων.
Το κέντρο της κοσμεί ο Ιερός Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, όπου φυλάσσεται η εικόνα της Παναγίας που γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο, ενώ παράλληλα πλαισιώνεται από πολιτιστικές εκδηλώσεις και την Πανελλήνια Έκθεση Χειροτεχνίας Κρεμαστής.
Σημαντικά αξιοθέατα αποτελούν το Ιπποτικό Φρούριο του Μεγάλου Μαγίστρου Καρέττι, με οικισμό που ιδρύθηκε από τους ιππότες στα μέσα του 15ου αιώνα, καθώς και η Βιβλιοθήκη στην πλατεία της Κρεμαστής.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2013/01/1_30.html
  1. Δ.δ. Δαματρίας [ 477 ]
Ένα χωριό που μας θυμίζει την αρχαία θεά Δήμητρα, έχει πληθυσμό 469 ψυχών και απέχει 20
χιλιόμετρα.  Δαματρια.
Βρίσκετε στο εσωτερικό του νησιού και νοτιοδυτικά της πόλεως Ρόδου. Έχει έναν οικισμό. Τον Καλαμώνα. 
Μια επίσκεψη σε ένα χωρίο της Ρόδου που άλλαξε αφέντες, αλλά όχι και καρδιά!
20 χιλιόμετρα από τη Ρόδο, ηλιιθυαμος 469. Βαπτίστηκε από το ναό της θεάς Δήμητρας που ελατρεύετο στην περιοχή. Άλλωστε υπήρχε και Δήμος Δαματριέων σία Κλασικά χρόνια, 5ος και 4ος αιώνας π.χ. Οι αρχαίοι Έλληνες Δαματριείς ήταν θαυμαστές και λάτρεις πολλών θεών, όπως όλοι οι Έλληνες των Αρχαϊκών και των Κλασικών Χρόνων. Είχαν τάματα και θυμιάματα, ναούς και βωμούς, αγάλματα και επιτύμβια για το Δωδεκάθεο του Ολύμπου, αλλά και για μικρότερους θεούς, χθόνιους και επουράνιους. Οι θεοί όπως Δίας, Ερμής, Ήφαιστος, Απόλλων και Άρης, είχαν θέση στο Δήμο Δαματριέων και στην καρδιά τους.  Αλλά και οι άξιες και ωραίες θεές Ήρα, Αθηνά, Αρτέμιδα, Περσεφόνη, Αφροδίτη και Δήμητρα, είχαν ναούς και τάματα, αφιερώματα και λιβάνια από τους δημότες του μικρού Δήμου Δαματριέων, που ανήκε στο Κράτος της Ιαλυσίας. 
Όχι μόνο οι μεγάλοι θεοί αλλά και οι μικρότεροι: Διόνυσος, Πάνας, Ασκληπιός, Ήλιος, Άδης, Ορφέας και οι θεότητες, Εσπα, Ερινύες, Μαινάδες, Μούσες, Χάριτες, Ώρες, Μοίρες, Σάτυροι, Σειληνοί και Χάρος, είχαν μέρος από τις προσφορές και τα αισθήματα των Δαματριέων.
Εκείνη όμως η θεά που έχει τα μεγαλύτερα τάματα και τις βαθύτερες προσευχές ήταν η θεά Δήμητρα που βάφτισε το χωριό και το Δήμο Δαματριέων με το άγιο όνομα της,Στα 1916, εντοπίστηκε μέσα στην παλιά πόλη της Ρόδου, επιγραφή που αναφέρει λέξεις και φράσεις για τη Δήμητρα και τους Δαματριείς.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_1891.html 
  • ο Κάτω Καλαμώνας [ 0 ]
  •  
  1. Δ.δ. Θεολόγου [ 856 ]
Ο Θεολόγος βρίσκεται 22 χιλιόμετραΝοτιοδυτικά από την πρωτεύουσα στην Βορειοδυτική ακτή του νησιού και είναι ένα σύγχρονο τουριστικό θέρετρο που έχει αναπτυχθεί κατά μήκος του παραλιακού δρόμου που οδηγεί από την Ρόδο στις παραλίες και τα θέρετρα της Δυτικής ακτής...
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_21.html

  • ο Επάνω Καλαμώνας [ 250 ]
  1. Δ.δ. Μαριτσών
Το χωριό Μαριτσά, χωριό ηρώων και αντιστασιακών πήρε το όνομα του από τον τίτλο ΜΑΡΣΑΛ ,
τον κτηματία της περιοχής . Απέχει 17 χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου και άξια επισκέψεως είναι τα μοναστήρια Σωτήρας και Κερωνιάτης (Κύρου και Ιωάννη).
Η άλλη εκδοχή για την ονοματοδοσία του χωριού είναι πως πάρθηκε προς τιμήν του Ιταλού αξιωματούχου Μαρίτζα (Maritza), υπεύθυνου της τότε Ιταλοκρατούμενης περιοχής, ο οποίος - κατά τις μαρτυρίες των παλαιότερων κατοίκων - αποτελούσε πρόσωπο σεβαστό απο τους ντόπιους καθώς δεν είχε απέναντι τους συμπεριφορά κατακτητή αλλα σχεδόν ως τοπικού προέδρου της μικρής αυτής κοινότητας. Μάλιστα λέγεται ότι ήταν αυτός που πρωτοστάτησε στην δημιουργία του δικτύου ύδρευσης και αποχέτευσης της περιοχής καθώς και άλλων κτιρίων που σώζονται έως σήμερα.
Το χωριό - σύμφωνα νε την τελευταία απογραφή (2011 - αριθμεί περί τους 1800 μόνοιμους κατοίκους
Κατα τους θερινούς μήνες αποτελεί δημοφιλή προορισμό καθώς υπάρχουν πολλά παραδοσιακά καφενεία και ουζερί που προσελκύουν αρκετό κόσμο και σε συνδυασμό με το πλακόστρωτο προφίλ της κεντρικής πλατείας δίνει την αίσθηση ότι κάθε μέρα συντελείται ένα μικρό πανηγύρι.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/06/blog-post_4988.html
  1. Δ.δ. Παραδεισίου [ 2.646 ]
Το Παραδείσι βρίσκεται 15 χιλιόμετρα Νοτιοδυτικά από την πρωτεύουσα στην Βορειοδυτική ακτή του
νησιού και είναι ένα σύγχρονο τουριστικό θέρετρο που έχει αναπτυχθεί κατά μήκος του παραλιακού δρόμου που οδηγεί από την Ρόδο στις παραλίες και τα θέρετρα της Δυτικής ακτής με 2.500 περίπου μόνιμους κατοίκους. Το θέρετρο έχει μεγάλη κίνηση και πολλούς επισκέπτες, επειδή βρίσκεται σχεδόν δίπλα στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Ρόδου (λιγότερο από 1-2 χιλιόμετρα Ανατολικά). Το Παραδείσι είναι ένας πολύ εξελιγμένος τουριστικός οικισμός που προσφέρει τις σύγχρονες ανέσεις του θέρετρου, την ωραία θάλασσα και ταυτόχρονα είναι πολύ κοντά στο αεροδρόμιο και την πόλη της Ρόδου. Στον οικισμό εκτός από το να τριγυρίσετε στα πολλά μαγαζιά και να κάνετε τα ψώνια σας, αξίζει να δείτε τα παραδοσιακά σπίτια του, αρκετά αναπαλαιωμένα κτίρια, ανάμεσα στα οποία και το κτίριο του παλιού Γυμνασίου. Επίσης, θα σας εντυπωσιάσει ο φιλόξενος χαρακτήρας των κατοίκων του οικισμού, που κρατάνε αρκετά πράγματα από τότε που το τουριστικό θέρετρο ήταν ένα απλό χωριό.
Η περιοχή διαθέτει πολλές δυνατότητες για διαμονή, φαγητό, ψώνια κάθε είδους και ψυχαγωγία.
Οι πολλοί επισκέπτες, Έλληνες και ξένοι, απολαμβάνουν την τεράστια αμμουδερή και οργανωμένη παραλία που εκτείνεται για περισσότερο από 10 χιλιόμετρα, από την Κρεμαστή Βορειοανατολικά, έως τον Θεολόγο Νοτιοδυτικά. Οι κάτοικοι του οικισμού και της περιοχής γιορτάζουν την γιορτή της Αγίας Μαρίνας στις 17 Ιουλίου με μεγάλο πανηγύρι, το οποίο προσελκύει μεγάλο πλήθος κόσμου, ντόπιους, Έλληνες επισκέπτες και ξένους τουρίστες.
Για κάθε περίπτωση ανάγκης θα εξυπηρετηθείτε στο Αγροτικό ιατρείο του οικισμού. Στο χωριό λειτουργεί επίσης αστυνομικός σταθμός. Στην κοντινή Κρεμαστή (3 χιλιόμετρα περίπου Βορειοανατολικά) θα βρείτε Ταχυδρομείο.
Η πρόσβαση στο Παραδείσι γίνεται εύκολα από την κοντινή πρωτεύουσα (15 χιλιόμετρα περίπου) με πυκνά και τακτικά δρομολόγια λεωφορείων, με ταξί και ιδιωτικό, ή νοικιασμένο αυτοκίνητο, ή μοτοσικλέτα.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/03/2.html
  • ο Αερολιμένας [ 213 ]
Ο Κρατικός Αερολιμένας Ρόδου "Διαγόρας" (ή Διεθνές Αεροδρόμιο "Διαγόρας"
Ρόδου) (IATA:RHO,ICAO:LGRP,ΥΠΑ:ΚΑΡΔ) βρίσκεται στη Ρόδο, 16 χλμ νοτιοδυτικά της πόλης της Ρόδου, κοντά στο χωριό Παραδείσι.
Είναι το τέταρτο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Ελλάδας σε συνολικό όγκο επιβατών, με την κίνηση για το 2007 να φτάνει τους 415.166 επιβάτες για πτήσεις εσωτερικού και τους 1.395.021 επιβάτες για πτήσεις εξωτερικού. Ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 28 Ιουνίου 1977, αντικαθιστώντας το ξεπερασμένο για πολιτική χρήση αεροδρόμιο που βρισκόταν μερικά χιλιόμετρα ανατολικότερα, στην περιοχή των Μαριτσών, και το οποίο σήμερα είναι στρατιωτικό με κωδικό ICAO:LGRD. Το δάπεδο στάθμευσης αεροσκαφών καλύπτει συνολική έκταση 110.600 τμ με δυνατότητα στάθμευσης 13 αεροσκαφών, ενώ το κτίριο του αεροσταθμού έχει έκταση 20.753 τμ, με χωρητικότητα 1700 επιβατών, με τα έργα επέκτασης και βελτίωσης να συνεχίζονται. Από το 2000 ο έλεγχος εναέριας κυκλοφορίας υποστηρίζεται από ραντάρ προσέγγισης, ενώ υπάρχει και αυτοματοποιημένο σύστημα διαχείρισης σχεδίων πτήσης. Το αεροδρόμιο λειτουργεί όλες τις μέρες και ώρες του χρόνου, ενώ προσφέρονται υπηρεσίες όπως ενοικίαση αυτοκινήτων, στάθμευση αυτοκινήτων, κατάστημα αφορολογήτων ειδών.
  1. Δ.δ. Παστίδας
Η Παστίδα είναι χωριό της Δημοτικής Ενότητας Πεταλούδων του βόρειου τμήματος του Δήμου Ρόδου.
Αποτελεί το πλησιέστερο προς την πόλη της Ρόδου χωριό και συνορεύει με την Ιαλυσσό, την Κρεμαστή και τα Μαριτσά. Η Παστίδα πήρε πιθανόν το όνομά της επί Τουρκοκρατίας, από τη λέξη "bastida" που σημαίνει φρούριο. Το 2001 ο πραγματικός πληθυσμός του χωριού ήταν 1.803 άτομα, ενώ πλέον αναμένεται πολύ αυξημένος λόγω της οικοδομικής έκρηξης και της εσωτερικής μετανάστευσης που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στο χωριό.
Ο πολιούχος Άγιος του χωριού είναι ο Άγιος Νικόλαος. Όμως διαθέτει και άλλα μοναστήρια όπως: Άγιος Γεώργιος, Αγία Μαρκέλα, Άγιος Φανούριος, Των Τριών Ιεραρχών, Άγιος Ραφαήλ, Αγία Παρασκευή, Του Σωτήρος. Ο Α.Σ Αστέρας Παστίδας είναι η τοπική ομάδα του χωριού. Στο χωριό δραστηριοποιούνται και άλλοι σύλλογοι όπως: Α.Σ Σότοκαν Καράτε Ρόδου, Πολιτιστικός Σύλλογος Καμάρι, Σύλλογος Γυναικών Παστίδας.
Λέγεται πως η ίδρυση του χωριού πρέπει να τοποθετείται στα 1204, κατά την διάρκεια της Τέταρτης Σταυροφορίας, όταν οι Σταυροφόροι, όλοι Καθολικοί και Δυτικοί, Φράγκοι και Λατίνοι, κατέκτησαν την Ρόδο. Το όνομα του χωριού είναι Λατινικό από την λατινική λέξη BASTIDA που σημαίνει φρούριο. Η πρώτη ιστορική αναφορά για το χωριό Παστίδα και τους κατοίκους του έχουμε σε ένα διάταγμα των Ιπποτών του 1479. Μεγάλος Μάγιστρος τότε ήταν ο γνωστός Μάγιστρος Ντωμπισόν, ο οποίος διαισθανόμενος το μεγάλο κίνδυνο από την Ανατολή εκδίδει ένα διάταγμα, που έλεγε τα εξής: «Σε περίπτωση εχθρική επιδρομής τα χωριά Τριάντα και Κρεμαστή να μείνουν στα φρούρια τους για να φυλάξουν το ναυτικό. Τα χωριά Παστίδα και Μαριτσά να προστρέξουν στο φρούριο της Ρόδου…». Στο χωριό έχουν ανασκαφεί κεραμοσκεπείς τάφοι, όπου φαίνεται να ήταν θαμμένοι οι μη ελεύθεροι κάτοικοι της παρακείμενης Ιαλυσίας. Στις 5 Ιουνίου του 1854 , ο Γάλλος περιηγητής Βίκτωρ Γκέρεν έφθασε στη Ρόδο για να μελετήσει τον λαό και τα χωριά της Ρόδου. Για την Παστίδα, την οποία επισκέφθηκε στο σύντομο χρονικό διάστημα της διαμονής του, αναφέρει τα εξής: « είκοσι πέντε λεπτά πιο πέρα, προς Βορρά, βρίσκεται το μικρό χωριό Παστίδα, που αποτελείται από είκοσι περίπου σπίτια. Είναι στη μέση μιας πεδιάδας και η πεδιάδα αυτή ονομάζεται Καμάρι…».
Στα χρόνια της Ιταλικής κατοχής οι Παστιδενοί υποστήριξαν με θέρμη τους Ιταλούς ως απελευθερωτές από τους Τούρκους στα 1912 και μέχρι να αποκαλυφθεί το κατακτητικό τους πρόσωπο. Στα χρόνια του Αιματηρού Πάσχα του 1919, οι κάτοικοι της Παστίδας διαδήλωσαν και ζητωκραύγασαν υπέρ της ενώσεως με την μητέρα Ελλάδα. Στα 1922 επί Ιταλού διοικητή Μποσδάρη, η Παστίδα μετρούσε 259 κατοίκους, είχε πρόεδρο το γεωργό Γ. Σμαραγδή και διέθετε ένα δημοτικό σχολείο με με 26 μαθητές ,ένα δάσκαλο, τρεις τάξεις και μια εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Στα χρόνια της Δωδεκανησιακής Αντίστασης του 1940-1945, όλοι οι κάτοικοι της Παστίδας, φανερά και κρυφά, πολέμησαν για την ελευθερία της Δωδεκανήσου. Στα 1945, όταν έρχονται οι Άγγλοι και οι Σύμμαχοι στη Ρόδο και στα Δωδεκάνησα, οι χωρικοί της Παστίδας, όπως και των άλλων γύρω χωριών, με τις Ελληνικές σημαίες στα χέρια, κατεβαίνουν στη Ρόδο για να χαιρετήσουν τους Άγγλους και τους Συμμάχους ελευθερωτές. Στα 1961, το χωριό είχε 595 κατοίκους, στα 1981 είχε 1021, στα 1991 είχε 1500.
Τα τελευταία χρόνια το χωριό γνωρίζει τεράστια οικοδομική άνθηση και οι κάτοικοι έχουν ξεπεράσει τους 3.000! Για το λόγο αυτό, το χωριό πλέον έχει νέο πρότυπο δημοτικό σχολείο (12θέσιο), ενώ διαθέτει ακόμα καφετέριες, εστιατόρια, fast food, μεζεδοπωλεία κ.λπ.
Δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ: http://rouvim.blogspot.gr/2014/08/2_17.html
Δήμος Ροδίων
Ο Δήμος Ροδίων ήταν ένας από τους δέκα δήμους στους οποίους διαιρεούνταν διοικητικά η Ρόδος, την περίοδο που ίσχυσε το πρόγραμμα Καποδίστριας. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Ρόδου. Βρισκόταν στα βόρεια του νησιού και συνόρευε με τους δήμους Ιαλυσού και Καλλιθέας. Ο δήμος αποτελούνταν από ένα δημοτικό διαμέρισμα και είχε συνολικό πληθυσμό 52.318 κατοίκους. Έδρα του δήμου ήταν η πόλη της Ρόδου.
Στον δήμο περιλαμβάνονταν τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμοί:
  1. Δ.δ. Ρόδου
Η Ρόδος είναι η πρωτεύουσα του ομώνυμου νησιού και του νομού Δωδεκανήσου. Είναι η μεγαλύτερη πόλη του γεωγραφικού διαμερίσματος. Η Ρόδος έχει πλούσια ιστορία από τα αρχαία ακόμα χρόνια και είναι παγκόσμια γνωστή για τα αξιοθέατά της με σημαντικότερο τη μεσαιωνική πόλη. Η Ρόδος σήμερα έχει μία συναρπαστική ιστορία, συνδεδεμένη άμεσα με την ελληνική αρχαιότητα.
Ιστορία.
Το νησί της Ρόδου βρίσκεται στο σταυροδρόμι δύο μεγάλων θαλάσσιων διαδρομών της Μεσογείου, ανάμεσα στο Αιγαίο πέλαγος και των ακτών της Μέσης Ανατολής, όπως είναι η Κύπρος και η Αίγυπτος. Ως σημείο συνάντησης τριών πολιτισμών, η Ρόδος έχει γνωρίσει πολλούς πολιτισμούς.
Μέσω της μακραίωνης ιστορίας της, όλοι οι διαφορετικοί λαοί που κατοίκησαν στη Ρόδο έχουν αφήσει το σημάδι τους σε όλες τις πλευρές του πολιτισμού του νησιού: στην τέχνη, τη γλώσσα, την αρχιτεκτονική. Η στρατηγική του θέση απέφερε στο νησί μεγάλο πλούτο και κατέστησε την πόλη της Ρόδου μια από τις εξέχουσες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας.
Η Ρόδος είναι το μεγαλύτερο νησί της Δωδεκανήσου. Η πρωτεύουσα του νησιού βρίσκεται στο βόρειο άκρο του και αποτελεί την πρωτεύουσα του νομού έχοντας στο κέντρο της την Μεσαιωνική Πόλη. Το 1988, η Μεσαιωνική Πόλη αναγνωρίστηκε ως Πόλη Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η Μεσαιωνική Πόλη είναι μείγμα διαφορετικών αρχιτεκτονικών από διάφορες ιστορικές περιόδους με δεσπόζουσα την περίοδο της παραμονής στο νησί του τάγματος των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη, καθώς και αυτής των Οθωμανών. Σήμερα, αποτελεί ένα ζωντανό κομμάτι της σύγχρονης πόλης, όπου αναπτύσσονται εμπορικές, τουριστικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες, ενώ περιλαμβάνει και κατοικήσιμες περιοχές.
Δείτε φωτογραφίες και κείμενο ΕΔΩ: http://rokar-rokar.blogspot.gr/2011/10/blog-post_8858.html
  • η Ρόδος (πόλη)
  • τα Κρητικά
Τα Κρητικά (Δημοτική Κοινότητα Ρόδου - Δημοτική Ενότητα ΡΟΔΟΥ), ανήκουν στον δήμο ΡΟΔΟΥ της Περιφερειακής Ενότητας ΡΟΔΟΥ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.
Η επίσημη ονομασία είναι “τα Κρητικά”. Έδρα του δήμου είναι η Ρόδος και ανήκουν στο γεωγραφικό διαμέρισμα Νησιών Αιγαίου Πελάγους.
Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, τα Κρητικά ανήκαν στο Τοπικό Διαμέρισμα Ρόδου, του πρώην Δήμου ΡΟΔΟΥ του Νομού ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ.
Τα Κρητικά έχουν υψόμετρο 0 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 36,4339230108 και γεωγραφικό μήκος 28,2025866405.
  • τα Ασγούρου
Τα Σγουρού (Δημοτική Κοινότητα Ρόδου - Δημοτική Ενότητα ΡΟΔΟΥ), ανήκουν στον δήμο ΡΟΔΟΥ της Περιφερειακής Ενότητας ΡΟΔΟΥ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.
Η επίσημη ονομασία είναι “τα Σγουρού”. Έδρα του δήμου είναι η Ρόδος και ανήκουν στο γεωγραφικό διαμέρισμα Νησιών Αιγαίου Πελάγους.
Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, τα Σγουρού ανήκαν στο Τοπικό Διαμέρισμα Ρόδου, του πρώην Δήμου ΡΟΔΟΥ του Νομού ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ.
Πηγή κειμένου: http://buk.gr/el/poli-perioxi/sgoyroy

Φωτογραφίες: ΡΟΔΟΣυλλέκτης (Ρουβήμ)
Πηγές κειμένων:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 1ο μέρος.

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 2ο μέρος.

Η Ρόδος στην Ιταλοκρατία 3ο μέρος.

Η Ρόδος επί Ιταλοκρατίας 1920 – 1940

Εγω σωπαίνω....Φτύνω!!!

Μου μιλούν για δικαιοσύνη....οι δικαστές, Μου μιλούν για ηθική...οι αγύρτες, Μου μιλούν για ζωή...οι δολοφόνοι, Μου μιλούν για όνειρα...οι έμποροι, Μου μιλούν για ισότητα...τα αφεντικά, Μου μιλούν για φαντασία...οι υπάλληλοι, Μου μιλούν για ανθρωπιά...οι στρατοκράτες, Εγω σωπάινω....Φτύνω.


ΡΟΔΟΣυλλέκτης: e-mail r.telxinas@yahoo.gr
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στον ΝΕΟ ΡΟΔΟΣυλλέκτη: http://rouvim.blogspot.com

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΙΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: http://rouvim.blogspot.com/
ΚΡΗΤΗΝΙΑ: http://www.kritinia.gr/
ΙΣΤΡΙΟΣ: http://istrio.blogspot.com/
ΣΟΡΩΝΗ: http://www.ampernalli.gr/
Dj news: http://fanenos.blogspot.com/
ΠΑΛΜΟΣ: http://www.palmos-fm.gr/
ΕΚΟΦΙΛΜ: http://www.ecofilms.gr/
ΡΑΔΙΟ1: http://www.radio1.gr/
http://www.ksipnistere.blogspot.com/
ΣΦΕΝΤΟΝΑ: http://gipas.blogspot.com/
ΡΟΔΟΣυλλέκτης: http://www.rodosillektis.com/
Η Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Ρόδου: http://opsrodou.gr/
ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ: http://www.hamogelo.gr
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ – ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ: http://rodosillektis.blogspot.gr/
Ιστοσελίδα του ΡΟΔΟΣυλλέκτη: http://www.rodosillektis.com/
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΝΟΤΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ: http://www.pnai.gov.gr
ΔΗΜΟΣ ΡΟΔΟΥ: http://www.rodos.gr/el/

Αρχειοθήκη ιστολογίου